Danuta Maria Michałowska
(7 I 1923 Kraków – 11 I 2015 Kraków)
aktorka, reżyserka, pedagog
rodzina
córka Narcyza, doktora praw i Jadwigi, urzędniczki
biogram
Nauki gry aktorskiej pobierała u Juliusza Osterwy, podczas II wojny światowej związała się z konspiracyjnym teatrem Mieczysława Kotlarczyka, gdzie debiutowała i zaprzyjaźniła się z Karolem Wojtyłą. Zagrała między innymi Zosię i Telimenę w Panu Tadeuszu A. Mickiewicza oraz Tatianę w Eugeniuszu Onieginie A. Puszkina, zadebiutowała jako reżyser Dziejami Tristana i Izoldy.
Po zakończeniu działalności Teatru Rapsodycznego została aktorką Starego Teatru. Założyła własny Teatr Jednego Aktora, który po wyborze Wojtyły na papieża przekształciła w teatr religijny, i prowadziła pod nazwą Godziny Słowa. W teatrze przedstawiała adaptowanie i reżyserowane przez siebie wybitne teksty literatury polskiej i obcej (między innymi monodramy Bramy raju według Jerzego Andrzejewskiego, Pieśń nad pieśniami według Szolema Alejchema, Teatr Pana Sienkiewicza według Trylogii Henryka Sienkiewicza, Czarna magia... według Mistrza i Małgorzaty Michała Bułhakowa), teksty religijne (między innymi Ewangelia według Marka, Rzecz o wolności słowa C.K. Norwida, Raj utracony J. Miltona).
Pedagog Studia Teatru Rapsodycznego, wykładowca, profesor i rektor krakowskiej PWST.
Pochowana na cmentarzu Salwatorskim.
wybrane publikacje:
1994 - O podstawach polskiej wymowy scenicznej
2004 – wspomnienia Pamięć nie zawsze święta
kalendarium
1941 - debiutowała w konspiracyjnym Teatrze Rapsodycznym, z którym była związana do 1961
1954/55 i 1956/57 - aktorka Starego Teatru
1961 - założyła własny Teatr Jednego Aktora
1961 - wykładowca krakowskiej PWST
1966 - 1969 i 1978 - 1981 – prorektor PWST
1967 - laureatka nagrody miasta Krakowa
1973 – zmieniła nazwę teatru na Godziny Słowa
1980 – profesor krakowskiej PWST
1981 - 1984 - rektor PWST
2007 XI 7 – odznaczona Złotym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”
2008 – nadano jej tytuł honorowego obywatela Krakowa
źródła:
Encyklopedia Krakowa, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa – Kraków 2000