Dzisiejsza data:

Miodoński Jan Józef

(6 III 1902 Tarnobrzeg – 30 IX 1963Kraków)

lekarz laryngolog

rodzina

syn Józefa, sędziego powiatowego, i Julii z Siekierzyńskich

biogram

           Zdał maturę w gimnazjum w Wadowicach, następnie ukończył studia medyczne na UJ i rozpoczął pracę w Klinice Otolaryngologicznej, został jej kierownikiem. Otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego, był inicjatorem budowy nowej kliniki.

           Aresztowany w ramach Sonderaktion Krakau, był więziony w Krakowie, Wrocławiu oraz Sachsenhausen i Dachau, po zwolnieniu został lekarzem Ubezpieczalni Społecznej w Krakowie, prowadził tajne zajęcia uniwersyteckie i prywatną praktykę.

           Po wojnie profesor UJ i AM, twórca nowoczesnych metod operacyjnych. Świetny operator o niezrównanej lekkości prowadzenia skalpela i świetnym wyczuciu warstwy – cytat za „Biogramy uczonych polskich”. Pierwszy w Polsce wprowadził badania audiometryczne słuchu i mikrochirurgię ucha oraz zapoczątkował operację radykalnego usunięcia raka krtani. Przez wiele lat pełnił funkcję konsultanta kraju w otolaryngologii, kształtował jej poziom w Polsce.

           Wydał około 166 publikacji z laryngologii, zagadnień ogólnolekarskich i przyrodniczych.

           Był członkiem Polskiego Towarzystwa Lekarskiego, Polskiego Towarzystwa Otolaryngologicznego, Towarzystwa Otolaryngologów Bułgarskich, Royal Society of Medicine, Kawalerem Krzyża Kawalerskiego i Komandorskiego Orderu Odrodzenia Polski, członkiem korespondentem PAU i członkiem rzeczywistym PAN. Poseł do Sejmu PRL jako bezpartyjny.

           Był znakomitym znawcą historii i zabytków Krakowa, utalentowanym gawędziarzem z dużym poczuciem humoru, interesował się żywo filozofią, sprawami przyrodoznawstwa i literatury.

           Pochowany na cmentarzu Rakowickim (Kwatera LXVIII zachodnia, grobowiec 1).

wybrane publikacje:

1931 - Leczenie błędnikowe powikłań w przypadkach ropnego schorzenia ucha środkowego

1934 - Rola błędnika w poczuciu i pojmowaniu przestrzeni

1953 – 1954 - Leczenie raka krtani

1958 – esej O talencie lekarskim

1958 – esej Zmysły a uzdolnienia

kalendarium

1926 - ukończył studia medyczne na UJ i rozpoczął pracę w Klinice Otolaryngologicznej

1929 - przebywał w Wiedniu, gdzie zdobył duże doświadczenie chirurgiczne

1934 - habilitował się na UJ i został kierownikiem Kliniki Otolaryngologicznej UJ

1935 - został kierownikiem Oddziału Otolaryngologicznego Szpitala św. Łazarza

1936 – rozpoczął badania audiometryczne w Polsce

1937 - otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego

1939 XI 6 - aresztowany w Sonderaktion

1940 XII - wrócił z obozu i prowadził prywatną praktykę

1944 - prowadził tajne zajęcia uniwersyteckie

1945 – został członkiem PAU

1945 - objął ponownie klinikę

1946 – sformułował solenoidową teorię słuchu

1946 - został profesorem zwyczajnym

1949 – opracował tympanoplastykę, chirurgię czynnościową ucha środkowego

1952 – został członkiem PAN

1957 - 1963 - był bezpartyjnym posłem na Sejm PRL

1996 – jego imieniem nazwano ulicę w X dzielnicy Swoszowice, przecznicę ulicy Maksymiliana Rutkowskiego

bibliografia:

Teresa Stanisławska-Adamczewska, Kraków, ulica imienia …, Kraków 2000

Encyklopedia Krakowa, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa – Kraków 2000

Biogramy uczonych polskich, Oprac. Andrzej Śródka, Paweł Szczawnicki, Wrocław 1985 – 1992.