Stanisław Wyspiański

O, kocham Kraków — bo nie od kamieni

przykrości-m doznał — lecz od żywych ludzi,

nie zachwieje się we mnie duch ani się zmieni,

ani się zapal we mnie nie ostudzi,

to bowiem z Wiary jest, co mi rumieni

różanym świtem myśl i co mnie budzi.

Im część ej na mnie kamieniem rzucicie,

sami złożycie stos — stanę na szczycie.

                      O, kocham Kraków, 1905