Kaplica pod wezwaniem św. Róży Limańskiej (Lubomirskich) w kościele św. Trójcy

Pierwotnie zapewne pod wezwaniem Zwiastowania Najświętszej Panny Marii, później św. Sebastiana 

           Pierwotnie gotycka, w latach 1388-1464 jako kaplica grobowa rodziny Pileckich, zwana też Królewską. Obecna, późnorenesansowa, ceglana, wzniesiona po południowej stronie bazyliki około 1605-1610 z fundacji Sebastiana Lubomirskiego i jego żony Anny z Branickich. Zbudowana na planie kwadratu, przykryta kopułą na pendentywach, z okrągłą latarnią. Wszystkie gzymsy, obramienia ścian tarczowych i okien dekorowane listkami, rozetami, astragalem i wolimi oczami. W późnorenesansowym ołtarzu znajduje się obraz św. Róży. Dekoracja malarska, późnorenesansowa z czasów budowy kaplicy. W tondach na ścianach tarczowych znajdują się portrety fundatorów – Sebastiana Lubomirskiego od wschodu i jego żony Anny od północy. Wnętrze kopuły wypełniają wyobrażenia męczeństwa śś. Sebastiana, Stanisława biskupa w otoczeniu czcicieli, Anny Samotrzeć oraz proroka Eliasza na pustyni; w niszach znajdują się figury świętych - Dominika, Stanisława biskupa, błogosławionego Czesława, Stanisława Kostki, śś. Kazimierza, Jacka, Floriana i Wojciecha. Tabliczka marmurowa upamiętniająca umieszczenie w kaplicy serca Henryka Lubomirskiego (zm. 1850). Kaplicę zamyka późnorenesansowa z 1 połowy XVII wieku krata odlana z brązu.

źródła:

Katalog Zabytków sztuki w Polsce, t. IV, Miasto Kraków, część III Kościoły i klasztory Śródmieścia, 2

Michał Rożek, Przewodnik po zabytkach i kulturze Krakowa, Warszawa-Kraków 1997