ul. Krowoderska 16
Kościół sióstr wizytek św. Franciszka Salezego stoi przy skrzyżowaniu ulic Krowoderskiej i Biskupiej.
Projekt kościoła i klasztoru wykonał Jan Solari, współpracował między innymi z jezuitą Stanisławem Solskim, który jest autorem portalu w fasadzie głównej. Jest to nieduża budowla, postawiona na prostokątnym planie, fasadą zwrócona w stronę ul. Biskupiej. Od strony zachodniej do kościoła przylegają zbudowania klasztoru. Cały kompleks został otoczony murowanym ogrodzeniem, a wzdłuż ul. Krowoderskiej, powyżej muru widoczna jest część wschodniej elewacji kościoła z oknami. Elewacje kościoła są otynkowane na biało, kościół przykryty jest dwuspadowym dachem.
Fasada kościoła wizytek uchodzi za jedną z najpiękniejszych barkowych fasad w architekturze Krakowa. Zwraca uwagę bardzo czytelną, harmonijną kompozycją oraz piękną dekoracją rzeźbiarską. Jest dwukondygnacyjna, zwieńczona trójkątnym przyczółkiem i krzyżem. Dekorację rzeźbiarską wykonał Jan Liszkowic. Kompozycyjne podziały fasady wyznacza wyraziste belkowanie z ozdobnym gzymsem, wsparte na kolumnach i pilastrach. Kondygnacja dolna jest znacznie wyższa. Na jej osi znajduje się główne wejście do kościoła, ujęte pięknym, marmurowym portalem, flankowanym przez korynckie kolumny i zwieńczonym półkoliście. W jego zwieńczeniu umieszczono marmurową tablicę, która przypomina o Patronie i o Fundatorze kościoła wizytek. Ponad portalem znajduje się nieduży późnorenesansowy balkonik, z ażurową, dekoracyjną balustradą - służył on w czasie uroczystych procesji jako miejsce dla trębaczy. Po bokach portalu i wejścia umieszczono w elewacji fasady dwie wąskie, zamknięte półkoliście wnęki, ujęte w bardzo efektowne, zdobione rzeźbionymi ornamentami obramienia. Stoją tam dwa kamienne posągi świętych – Piotra, trzymającego złocone klucze oraz Pawła, trzymającego miecz.
W górnej kondygnacji fasady, nad portalem i balkonem znajduje się duże okno oraz kolejne kamienne figury świętych. Przy pilastrach flankujących okno stoją dwie mniejsze figury - św. Michał Archanioł i Anioł Stróż, natomiast w analogicznych jak w niższej kondygnacji niszach stoją figury świętych Floriana oraz Kazimierza. Tuż nad oknem umieszczono małą, rzeźbioną kompozycję z przedstawieniem św. Franciszka Salezego, którego unoszą na obłoku anioły. Trójkątny szczyt fasady zdobi płaskorzeźbiona biblijna scena Nawiedzenia św. Elżbiety, zakomponowana w owalnym medalionie.
Oprócz rzeźbionych figur i kompozycji figuralnych na fasadzie możemy też podziwiać wspaniałe ornamenty barokowe, które ożywiają ją i nadają właściwy dla tej epoki dynamiczny charakter. Piękne są misternie rzeźbione głowice kolumn i pilastrów z motywami roślinnymi, dekoracyjny fryz i gzymsy, girlandy z owocami, na których posadzono małe figurki aniołków, prostokątne płyciny i roślinne motywy, nawiązujące do akantu.
Wnętrze kościoła wizytek to jedna, trzyprzęsłowa nawa i jednoprzęsłowe prezbiterium. Niewielka przestrzeń jest przekryta sklepieniem kolebkowym na gurtach, jest pełna kolorów, złoceń i wspaniałej, barokowej dekoracji stiukowej. Ściany boczne prezbiterium i nawy zostały podzielone podwójnymi pilastrami na przęsła, między którymi powstały płytkie, półkoliste wnęki z oknami, obficie zdobione stiukowymi ornamentami. W tych wnękach ustawione są ołtarze boczne. Na pilastrach wsparte jest wydatne, bardzo efektowne belkowanie z gzymsem i dekoracyjnym fryzem o motywach roślinnych, obiegającymi całą budowlę. Sklepienie kościoła pokryte jest dekoracją malarską. Pierwsze malowidła w kościele wykonał w czasie jego budowy malarz biskupi Aleksander Trycjusz, ale już w lipcu 1755 w klasztorze wybuchł duży pożar, który w dużym stopniu zniszczył również wnętrze kościoła – poważnie ucierpiały wtedy właśnie między innymi polichromie. Ich renowację w 1757 wykonał Andrzej Radwański, ale w 1. połowie XX wieku jego dzieło zostało gruntownie przemalowane, więc dziś oglądamy je już w zmienionej postaci. Zobaczymy tam kompozycje figuralne ze scenami z życia założycieli zakonu oraz historię krakowskiego zakonu wizytek.
Prezbiterium zamknięte jest prostą ścianą, od nawy oddziela je niska, marmurowa balustradka. Architektoniczny ołtarz główny wypełnia swoją szerokością i wysokością praktycznie całą ścianę, został wykonany na podstawie projektów Jana Solariego lub S. Solskiego, z którym Solari współpracował, a wykonawcą był snycerz z Bytomia Jerzy Golonka. Jest bardzo bogato zdobiony złoceniami i rzeźbiarską dekoracją – pojawiają się tu te same motywy, które wykonano na fasadzie kościoła: płyciny z ornamentami, pozłacane girlandy owocowe, postaci aniołków, motywy wici roślinnych, które nawiązują swoją formą do motywu akantu. W trójkątnym tympanonie umieszczono duży, zdobiony złotymi ornamentami kartusz z inicjałami Matki Bożej.
Centralne pole flankują smukłe kolumny o złoconych kapitelach, a XVII–wieczny obraz wstawiony w ołtarzu ujęty jest w złotą, zdobioną roślinnym ornamentem ramę. Na obrazie przedstawiono patrona świątyni św. Franciszka Salezego, adorującego Matkę Bożą z Dzieciątkiem w otoczeniu aniołów. W polach bocznych ołtarza ustawione są polichromowane figury świętych: Augustyna i Stanisława Biskupa. W górnej kondygnacji ołtarza natomiast zobaczymy mniejszy obraz Pawła Pieleszyńskiego ze sceną Nawiedzenia Najświętszej Marii Panny, flankowany nie przez kolumny, ale przez cztery figury aniołów, na których głowach ustawiono kapitele kolumn i wsparto belkowanie. Po bokach stoją stiukowe dekoracyjne wazony oraz ustawione na postumentach, wieńczące pola boczne niższej kondygnacji dwie duże figury: św. Jan Chrzciciel oraz św. Jan Ewangelista.
Przy wschodniej ścianie, w przęśle prezbiterium stoi boczny ołtarz z początku XVIII wieku, poświęcony jednej z założycielek zakonu wizytek - św. Joannie Franciszce de Chantal. Stoi na wysokim cokole, obraz w jego polu głównym flankują stojące ukośnie kolumny kompozytowe, na których wsparte jest wydatne belkowanie z gzymsem i dekoracyjnym fryzem. Obraz ujęty jest w złoconą ramę, zdobioną ornamentami z motywem akantu, przedstawia św. Joannę, której objawia się Chrystus Zmartwychwstały. Powyżej obrazu umieszczono ozdobny kartusz z inicjałami IHS oraz krzyżem i sercem, zwieńczony złota koroną. Ołtarz zdobią stiukowe figury aniołków, płyciny z ornamentami o motywach roślinnych i złocone ornamenty.
W kolejnym przęśle kościoła ustawione są kolejne ołtarze boczne, również z początku XVIII wieku. W drugim przęśle stoją: ołtarz Najświętszego Serca Pana Jezusa oraz ołtarz św. Augustyna. Obydwa ołtarze flankowane są kompozytowymi kolumnami, na których wspiera się belkowanie z fryzem, są też podobnie zdobione ornamentami o motywach roślinnych i dużą ilością złoceń. W ołtarzu Najświętszego Serca Pana Jezusa umieszczono relikwiarz św. Marii Małgorzaty Alacoque.
W następnym przęśle zobaczymy ołtarze św. Jana Chrzciciela oraz Ołtarz Ukrzyżowania z dużą figurą Chrystusa Ukrzyżowanego. Obydwa flankowane są przez kolumny, podtrzymujące wydatne belkowanie z fryzem i gzymsem, zwieńczone trójkątnymi, przerwanymi przyczółkami, na których ustawione są figury aniołów. W ostatnim przęśle nawy stoi ołtarz św. Marii Magdaleny, w którym umieszczono relikwiarz z relikwiami św. Fruktozego, ofiarowanymi przez królową Marię Sobieską.