ul. Niewielka 1a
Lubocza to obecnie obszar Krakowa, należący do dzielnicy Krzesławice. W 1951 została włączona w granice miasta, wcześniej była to wieś. Kiedy dokładnie powstała nie wiadomo, ale z historycznych źródeł wiadomo, że istniała już w XIII wieku i była własnością norbertanek ze Zwierzyńca. Lubocza należała do parafii w Pleszowie. W 1928 z inicjatywy sióstr norbertanek powstała tam ochronka dla dzieci, gdzie siostry udzielały bezpłatnej pomocy ubogim rodzinom i dzieciom. Trzy lata później w domu, w którym pracowały norbertanki powstała kaplica. Kapłani, przyjeżdżający z parafii w Pleszowie odprawiali tam dla mieszkańców wsi Eucharystię. W czasie wojny wieś została częściowo zniszczona, Niemcy zajęli budynek ochronki i kaplicy. Po wojnie kaplica funkcjonowała ponownie, podjęto wówczas starania o zdobycie większego budynku na kaplice, ponieważ ta istniejąca była coraz mniej wystarczająca – jednak pozostały one bezskuteczne. Dopiero w latach 1975 – 1976 kaplica została powiększona, ponieważ przedszkole działające w tym samym budynku zostało przeniesione gdzie indziej, dzięki czemu zyskano dodatkowe pomieszczenia.
W 1985 kardynał F. Macharski erygował w Luboczy parafię – kaplica sióstr norbertanek stała się kościołem parafialnym Najświętszego Serca Pana Jezusa. W 2003 rozbudowano prezbiterium w kaplicy.
Z zewnątrz kościół ma wygląd 1-piętrowego budynku mieszkalnego. Do środka prowadzą wysokie schody i duże drzwi. Aby zaakcentować wejście do świątyni, na jego osi na dachu wykonano zwieńczony krzyżem, trójkątny tympanon z widoczną z daleka płaskorzeźbioną postacią Jezusa, ukazującego swoje serce.
Wnętrze kościoła to jedno pomieszczenie, kameralne, prostokątne i skromnie wyposażone. Centralne miejsce zajmuje nisza, w której jest ustawiona polichromowana figura Najświętszego Serca Pana Jezusa. Figura pochodzi z ufundowanego przez mieszkańców Luboczy dla parafii w Pleszowie w 1916 feretronu. Niszę otacza płaskorzeźbiona dekoracja z symbolami nawiązującymi do Eucharystii: gałązki i owoce winogron, Baranek Boży, pelikan. Po lewej stronie figury Chrystusa umocowane do ściany zostało złocone tabernakulum w kształcie serca, po prawej stronie ustawiono figurę Matki Bożej Fatimskiej. Podstawa ołtarza oraz ambona są wykonane z lipowego pnia. Na podstawie ołtarza wykonano płaskorzeźbioną kompozycję ze sceną Zmartwychwstałego Chrystusa, sprawującego Eucharystię w Emaus. Ambonę ozdobiono również płaskorzeźbami: postacią gołębicy - symbolem Ducha Świętego oraz postaciami Czterech Ewangelistów. W kościele ustawiona jest też chrzcielnica, która jest również wykonana z surowego drewna, ozdobiona płaskorzeźbionymi scenami wydarzeń, nawiązujących do sakramentu Chrztu świętego. Na ścianach kościoła zawieszono płaskorzeźbione w drewnie stacje drogi krzyżowej.
W pobliżu kościoła w 2005 zbudowano niedużą, kamienną grotę z figurą Matki Bożej z Lourdes.