ul. Skotnicka 139a
Skotniki to niewielki obszar, położony na południowy zachód od centrum Krakowa. Kiedyś były samodzielną, dużą wsią, ale w 1941 zostały przyłączone do miasta i dziś należą do krakowskiej dzielnicy Dębniki.
Kościół w Skotnikach powstał jeszcze zanim powstała osobna, skotnicka parafia (Skotniki należały wówczas do parafii tynieckiej). Jego budowę rozpoczęto z inicjatywy mieszkańców wsi w 1912 i nie trwała ona długo, bo już w 1915 nowy kościół był gotowy i został uroczyście poświęcony. W latach 1919 - 1925 po jego północnej stronie dobudowano jeszcze plebanię.
Parafia Matki Bożej Różańcowej została erygowana w 1921 roku. Ponieważ parafia szybko się rozrastała, niewielka świątynia już w latach 70-ych była za mała na jej potrzeby i starano się o pozwolenie na zbudowanie nowej i większej. Ostatecznie, po latach starań dopiero w 1997 parafia otrzymała zgodę na rozbudowę kościoła. Prace potrwały do 1999 - kościół został powiększony, przeprowadzono również renowację wyposażenia i dachu. W październiku 2000 odbyła się konsekracja rozbudowanej świątyni, a w następnych latach kontynuowano prace wokół kościoła, między innymi wykonano nowe schody i nowe ogrodzenie.
Pierwszy kościół na Skotnikach został zbudowany w całości z cegły, na prostokątnym planie. To neogotycka, orientowana budowla o jednej nawie, ze szkarpami przy bocznych murach i charakterystycznym schodkowym szczytem fasady. Efektem rozbudowy w latach 90-ych było dobudowanie do nawy transeptu oraz prezbiterium, w starej części kościoła nie wprowadzano żadnych znaczących zmian. Nowsze partie kościoła odcinają się w całej bryle intensywnym, czerwonym kolorem cegły. Na dachu na skrzyżowaniu nawy z transeptem ustawiona jest zgrabna sygnaturka. Przed głównym wejściem do kościoła stoi Krzyż oraz niewielka ceglana dzwonnica z dwoma dzwonami, a za kościołem znajduje się cmentarz parafialny.
Neogotycką fasadę kościoła zdobi wydatny portal z wejściem głównym – jego zwieńczenie naśladuje kształt zwieńczenia fasady. Powyżej wejścia, na jego osi, umieszczone jest okno i dwie blendy o takim samym kształcie po jego bokach, a nad oknem: obraz Matki Bożej Częstochowskiej w prostokątnej wnęce, umieszczony tu w 1946 roku.
Wnętrze kościoła to jedna, dość długa nawa, półkoliście zakończone ramiona transeptu oraz prezbiterium, zamknięte prostą ścianą. Sklepienie jest pomalowane na mocny, brązowy kolor, na którym odcinają się białe żebra. W wysokich oknach nawy wstawiono w 2001 witraże, przedstawiające świętych: Rafała Kalinowskiego, Stanisława Biskupa, Faustynę, Jana z Kęt, Brata Alberta, św. Jadwigę Królową oraz przedstawienie Trójcy Świętej, Matki Bożej Częstochowskiej i Matki Bożej Różańcowej.
Wyposażenie kościoła częściowo pochodzi z pierwszego kościoła. W prezbiterium ustawiony jest drewniany ołtarz z 1936, który ma neogotycką formę architektoniczną z ustawionymi na postumentach, polichromowanymi figurami. W jego centralnym miejscu ustawiona jest figura Matki Bożej Różańcowej z Dzieciątkiem, a po jej bokach figury św. Piotra i św. Pawła. Powyżej ustawiono jeszcze trzy mniejsze figury – św. Wawrzyńca w zwieńczeniu ołtarza oraz po jego bokach świętych Andrzeja oraz Jana Chrzciciela.
Centralne miejsce w prezbiterium zajmuje nowy ołtarz, przy którym celebrowana jest Msza. Wstawiono go w 1999 roku. Jego fronton ozdobiono płaskorzeźbą, pochodzącą ze starego kościoła - była elementem ołtarza głównego. Płaskorzeźba przedstawia na złotym tle złocone inicjały Maryi oraz dwa aniołki, unoszące nad inicjałami złotą koronę.
W transepcie po obu stronach ustawione są drewniane, polichromowane figury, które pochodzą z ołtarzy bocznych starego kościoła. Po lewej stronie są to postaci: św. Jana Chrzciciela i św. Stanisława Biskupa, a po prawej stronie: św. Józefa i św. Wojciecha. W prawym ramieniu transeptu umieszczono jeszcze gablotkę z fragmentem kamienia wyjętego z grobu św. Piotra Apostoła – to dar od papieża Jana Pawła II, ofiarowany w 1997 jako kamień węgielny pod rozbudowę świątyni. Na ścianach transeptu powieszone są jeszcze dwa obrazy. Jeden z nich pochodzi z ołtarza głównego pierwszego kościoła (w prawym ramieniu) – jest to ufundowane w 1914 przedstawienie św. Anny i Najświętszej Maryi Panny. Natomiast po lewej stronie transeptu zobaczymy współczesny obraz „Miłosierdzie Boże” namalowany przez krakowskiego twórcę Adama Suzina w 1995 roku. Artysta ten jest również autorem stacji Drogi Krzyżowej, które wiszą na ścianach nawy kościoła.
W nawie kościoła, na ścianie dzielące ją od transeptu, umieszczono dwa niewielkie retabula z 1936 – w tym po lewej stronie widzimy obraz Najświętszego Serca Pana Jezusa, a po prawej stronie - Matki Bożej Częstochowskiej.
Na terenie kościoła, po wschodniej stronie znajduje się cmentarz, który powstał w 1919 roku.