ul. Zaskale 1
Kościół Chrystusa Króla w Przegorzałach został zbudowany z inicjatywy Ojców Jezuitów. Przegorzały – dawna wieś, to dziś obszar należący do Dzielnicy VII Zwierzyniec. Jezuici z tym miejscem byli związani jeszcze zanim zbudowano kościół. W 1888 zakupili posiadłość w Przegorzałach, która pełniła funkcję wakacyjnej willi. W kolejnych latach willa była rozbudowana, dobudowano przy niej kaplicę, a prace przy tej budowie prowadził Stanisław Krzyżanowski. Willa pełniła różne funkcje – była nie tylko miejscem wakacyjnego odpoczynku dla zakonników, urządzano tu również spotkania literackie i organizowano rekolekcje. W czasie II wojny światowej losy willi układały się gorzej – zamieszkiwali w niej mechanicy, robotnicy, oficerowie niemieccy. Po wojnie Samopomoc Chłopska wystąpiła z pomysłem, by pomieszczenia pojezuickiej willi zostały przeznaczone na przedszkole, bibliotekę i świetlicę. Zupełnie spontanicznie, z inicjatywy mieszkańców Przegorzał, przy willi zaczęto gromadzić się na wspólne nabożeństwa. Odnowiono pokój dla księdza, i po jakimś czasie zaczęto w prowizorycznie urządzonej kaplicy przy willi odprawiać msze święte i nabożeństwa.
W 1949 padła propozycja ze strony parafii Najświętszego Salwatora – parafii obejmującej wówczas Przegorzały, aby utworzyć ekspozyturę parafialną w Przegorzałach. Rozpoczęto wówczas rozbudowę kaplicy, projektowanej i wzniesionej przez Władysława Stupnickiego, a w rok później erygowano na Przegorzałach parafię Chrystusa Króla. W ołtarzu kaplicy umieszczony był obraz olejny autorstwa Józefa Unierzyskiego, podarowany w 1952 przez dr Marię Spiss. Kaplica została ponownie przebudowana w 1967, a twórcą projektu przebudowy był Wiktor Ostrzałek. Również ten artysta zaprojektował witraż do kaplicy, na których ukazane były sceny: Ukrzyżowanie, Ostatnia Wieczerza, Ofiara Izaaka, Ofiara Melchizedeka, Ofiara Abla. Obok wejścia do kaplicy został ustawiony i poświęcony w 1968 krzyż misyjny.
W latach siedemdziesiątych XX wieku przeprowadzono kolejną przebudowę kaplicy Ojców Jezuitów, według projektów Wojciecha Pietraszewskiego. Zbudowany kościół ma bardzo prostą formę, wtopioną w istniejące już zabudowania, tak, że tylko krzyż umieszczony na północnej elewacji sygnalizuje nam iż jest to obiekt sakralny. Elewacje są ozdobione dużymi, majolikowymi płaskorzeźbami – od wschodniej i północnej strony zobaczymy sceny: Zwiastowanie i Chrystus w Ogrójcu, a od strony południowej Sąd Ostateczny.
Wnętrze kościoła jest prostokątne, przestrzeń prezbiterium nie jest wyodrębniona, od nawy wyróżniono je tylko podniesieniem o trzy stopnie poziomu posadzki. Wystrój wnętrza został zaprojektowany przez Romana i Helenę Husarskich. Ściana zamykająca prezbiterium w całości jest pokryta mozaiką, która stanowi barwne tło dla ogromnego dębowego krzyża z monumentalną, rzeźbioną w drewnie postacią Chrystusa Króla, okrytego płaszczem w kolorze intensywnej czerwieni. Na lewej ścianie nawy kościoła zobaczymy Stacje Drogi Krzyżowej – prostokątne, płaskorzeźbione sceny są układane jedna obok drugiej tworzą fryz, zajmujący ścianę na całej długości. Płaskorzeźby te wykonane są z masy ceramicznej i szkliwione na dość ciemne, ponure kolory. Po prawej stronie nawy natomiast ścianę wypełniają wysokie okna z witrażami Wiktora Ostrzałka, wykonanymi dla wcześniejszej kaplicy. Nad wejściem głównym do kościoła znajduje się prosty chór muzyczny.
Opracowała Katarzyna Zychowicz