Tadeusz Kudliński
(10 XI 1898 Kraków – 7 X 1990 Kraków)
prawnik, powieściopisarz, krytyk teatralny, teatrolog, publicysta
biogram
W czasie I wojny światowej służył w armii austriackiej, był uczestnikiem wojny polsko-bolszewickiej 1919 – 1921. Ukończył prawo na UJ, przed II wojną światową organizator życia teatralnego w Krakowie, popularyzator teatru. Podczas okupacji niemieckiej działacz konspiracyjnej organizacji Unia, aresztowany i więziony przez gestapo przy ul. Montelupich (wspomnienia Montelupa 1946). Po wojnie oskarżony o nielegalną działalność polityczną, uwięziony, później zrehabilitowany.
Został recenzentem teatralnym, był redaktorem „Tygodnika Powszechnego”, redaktorem działu teatralnego w „Dzienniku Polskim”.
Debiutował zbiorem nowel o tematyce sportowej Pierwsza miłość panny Elo (1928), opublikował powieść biograficzną Smak świata (1930), cykl powieściowy Rumieńce wolności (1937) i Uroki (t. 1 – 2 1938), poświęcony dziejom Polski u schyłku Rzeczypospolitej szlacheckiej i pierwszym walkom o niepodległość, powieści o tematyce współczesnej, między innymi Wygnańcy Ewy (1932) i Farbowane lisy (1947), w której przedstawił krakowskie środowisko literackie; opublikował zbiory szkiców krytycznych, historycznych i wspomnieniowych Pod teatralną szminką (1957), Maska i oblicze teatru (1963), Rodowód polskiego teatru (1972), Vademecum teatromana (1973), Dawne i nowe przypadki „teatrała” (1975). We wspomnieniach Młodości mej stolica (1970) ukazał życie teatralne i literackie międzywojennego Krakowa.
Został uhonorowany Srebrnym Wawrzynem PAL (1932), laureat nagród miasta Krakowa (1979) oraz im. W. Pietrzaka (1973).
kalendarium
1919 – 1921 - uczestnik wojny polsko-bolszewickiej
1923 - ukończył prawo na UJ
1923 – 1934 - redaktor „Gazety Literackiej”
1932 - 1938 - współpracował z dwutygodnikiem „Zet”
1939 - zorganizował Teatralne Studio 39 (Konfraternia Teatralna)
1941 - współzałożyciel podziemnego Teatru Słowa (później Teatr Rapsodyczny)
1942 – 1943 - współpracownik „Miesięcznika Literackiego”
1944 - więziony przez gestapo przy ul. Montelupich
1945 – 1948 - recenzent teatralny
1948 XII 6 - został aresztowany z zarzutem uczestnictwo w spisku mającym na celu obalenie ustroju Polski i współpracę z obcymi mocarstwami
1950 VIII 8 - został skazany na 7 lat więzienia
1955 – wyszedł na wolność
1958 – został zrehabilitowany
1957 – 1959 - redaktor „Tygodnika Powszechnego”
1959 – 1966 - redaktor działu teatralnego w „Dzienniku Polskim”
1962 – 1971 – przewodniczący Klubu Przyjaciół Teatru