Hans Michael Frank

(23 V 1900 Karlsruhe - stracony 16 X 1946 Norymberga)

niemiecki funkcjonariusz narodowosocjalistyczny, z wykształcenia prawnik, zbrodniarz wojenny

rodzina

syn Karla, prawnika, syndyka firmy spożywczej, i Magdaleny, córki właściciela sklepu z towarami kolonialnymi

żona Brigitte Marie Herbst (1895 – 1959) urodzona w Forst , stenotypistka oraz handlarka futer

dzieci: Niklas, krytyk ojca, dziennikarz czasopisma „Stern”, autor książek poświęconych ojcu; Norman, Brigitte, Sigrid, Michael

biogram

           Brał udział w Puczu Monachijskim. Pełnił funkcję ministra sprawiedliwości Bawarii oraz ministra stanu w rządzie Rzeszy. Został generalnym gubernatorem okupowanej części Polski, tzw. Generalnego Gubernatorstwa. Jego oficjalną rezydencją był Zamek na Wawelu oraz pałac w Krzeszowicach.

           Był współtwórcą i realizatorem polityki eksterminacji Polaków i Żydów, niszczenia kultury, grabieży i dewastacji gospodarczej Polski. Był odpowiedzialny za zniszczenie Zamku Królewskiego w Warszawie, skąd na jego polecenie przewieziona do Krakowa i zmagazynowano dzieła sztuki, wywożone następnie do Niemiec.

           Został skazany na śmierć przez Międzynarodowy Trybunał Wojskowy w Norymberdze i stracony.

           Prowadzone przez niego pamiętniki (dziennik służbowy obejmujący w chwili aresztowania 38 tomów - po wojnie w wyniku podzielenia nieoprawionego skoroszytu na 2 części oraz uzupełnienia o odnalezione materiały w Krakowie rozszerzony do 40 tomów lub 11367 stron w tym 10774 strony właściwego tekstu oraz 593 strony skorowidzów), stanowiły materiał dowodowy na procesie.

wybrane prace

1956 – polskie wydanie t. 1 Dziennik Hansa Franka

kalendarium

1910 IX - podjął naukę w Gimnazjum im. Ks. Maksymiliana w Monachium

1912 - wstąpił do organizacji młodzieżowej Wehrkraftverein, dbającej o rozwój kondycji fizycznej poprzez sport i piesze wędrówki

1916 IX - 1917 VI - przebywał u matki w Pradze, gdzie mieszkał i pobierał prywatne lekcje

1918 III - powołano go do "wojennej pomocniczej służby pracy" w charakterze pracownika biura spółki węgla brunatnego

1918 VI 25 - został powołany do wojska, do służby w 1. Bawarskim Pułku Piechoty König (koszary w Marsfelde)

1918 IX 15 - zwolniony z wojska, nie brał udziału w walkach na froncie

1919 VII 15 - otrzymał świadectwo zdania wojennego egzaminu dojrzałości

1919 - 1923 - studiował prawo i ekonomię polityczną na uniwersytecie w Kilonii i Monachium

1919 - wstąpił do Niemieckiej Partii Robotników (Deutsche Arbeiterpartei, skrót: DAP) i zapisał się do SA (Die Sturmabteilungen der NSDAP, Oddziały Szturmowe NSDAP)

1923 - wziął udział jako kawalerzysta SA w nieudanym puczu monachijskim

1924 - doktoryzował się w Kilonii

1925 IV 2 - poślubił 29 letnią Brigitte Marie Herbst

1925 - został doradcą prawnym Adolfa Hitlera

1927 - został adwokatem w Monachium, równolegle pracując jako asystent na politechnice monachijskiej

1926 - wstąpił do NSDAP, jednak wkrótce z niej wystąpił

1927 - ponownie wstąpił do NSDAP, został jej głównym prawnikiem

1928 - był założycielem Narodowosocjalistycznego Związku Prawników

1929 - 1942 - pełnił funkcję kierownika urzędu prawnego NSDAP

1930 - 1945 - w parlamencie (Reichstag) pełnił funkcję posła z ramienia NSDAP

1933 I 30 - został ministrem sprawiedliwości Bawarii i stanu w rządzie Rzeszy

1933 VI 1 - powołał "niemiecki front prawa" (Deutsche Rechtsfront), zrzeszający prawników zawodowych, sędziów, prokuratorów oraz adwokatów

1934 - 1941 - założył Akademię Prawa Niemieckiego i był jej prezesem

1934 XII - został przez Hitlera powołany do gabinetu ministrów Rzeszy w charakterze ministra bez teki

1936 - odwiedził Włochy, gdzie wygłosił odczyt o ustawodawstwie i narodowosocjalistycznym wymiarze sprawiedliwości

1936 – otrzymał tytuł „wodza prawa w Rzeszy” (Reichsrechtsfϋhrer)

1939 IX 15 - został mianowany szefem wyższego zarządu cywilnego okupowanych ziem polskich przy naczelnym dowództwie Wehrmachtu Wschód

1939 X 12 - został mianowany generalnym gubernatorem na okupowanych terenach Polski

1939 X 25 - objął urząd generalnego gubernatora

1939 X 31 - wydał rozporządzenia, określające politykę kulturalną wobec Polaków, utrzymanie szkolnictwa na poziomie szkoły powszechnej oraz 2- i 3-letniego szkolnictwa zawodowego

1939 XII 16 - wydał rozporządzenie o konfiskacie dzieł sztuki w GG (gromadzono je w gmachu BJ, w 1943 roku przeniesiono na Wawel)

1940 II 25 - nakazał zamknięcie Katedry na Wawelu

1940 IV 12 - zapowiedział wysiedlanie Żydów z Krakowa

1940 IV 20 - powołał Instytut Pracy Niemieckiej na Wschodzie z siedzibą w Collegium Maius

1940 V 16 - przekazał Instytutowi w zarząd powierniczy Bibliotekę Jagiellońską (jej wyższy personel składał się odtąd z Niemców, zarządzających częścią księgozbioru uznaną za wartościową i przydatną w pracy Instytutu, resztą zbiorów administrowali pod niemieckim nadzorem polscy urzędnicy)

1940 V 18 - na jego rozkaz przekazano z Wawelu do Malborka kopie chorągwi krzyżackich zdobytych pod Grunwaldem

1940 VI 18 - wydał rozporządzenie w sprawie zamknięcia szkół wyższych i PAU

1940 VIII 16 i 23 - na jego polecenie wywieziono do rezydencji w Krzeszowicach rośliny z Ogrodu Botanicznego

1940 IX 1 - podejmował na Wawelu J. Goebbelsa

1940 X 13 - powołał powstanie gett dla ludności żydowskiej

1941 III 31 - zakazał działalności związków religijnych, urządzania w lokalach i na ulicach przedstawień muzycznych i teatralnych

1941 XII 16 – na posiedzeniu rządu GG opowiedział się za całkowitą likwidacją Żydów w Krakowie

1942 VIII 24 - złożył dymisję (odrzucona przez Hitlera)

1943 X 27 - otworzył w nowym gmachu BJ Muzeum F. Chopina

1943 II 4 - zarządził trzydniową żałobę z powodu klęski armii niemieckiej pod Stalingradem 

1943 VII 23 - powołał Zrzeszenie Kulturalne, które miało się zajmować popieraniem życia kulturalnego Niemców w Krakowie i w GG 

1943 XI 14 - zainaugurował na Wawelu Dni Kultury w GG

1944 I 29 - żołnierze Armii Krajowej z oddziału "Błyskawica", dokonali na niego nieudanego zamachu, gdy jechał pod eskortą pociągiem do Lwowa. Zamach miał miejsce na stacji kolejowej Czarna Tarnowska, w akcji zginęło 17 Niemców jadących w pociągu

1944 III 16 - powołał teatr polski, zwany Teatrem Ludowym miasta Krakowa

1944 X 28 - w wywiadzie opublikowanym w "Krakauer Zeitung" zadeklarował możliwość współpracy między Niemcami i Polakami, czego początek miało stanowić powołanie przedstawicieli ludności polskiej przy każdym starostwie GG, gubernatorze i rządzie

1945 I 17 - wyjechał z Krakowa na Śląsk, a następnie do Bawarii

1945 V 4 - został aresztowany przez porucznika wywiadu wojskowego USA Waltera Steina, przy czym dobrowolnie przekazał swój dziennik służbowy