Jan Henryk Dąbrowski
(2 VIII 1755 Pierzchowiec koło Bochni – 6 VI 1818 Winna Góra koło Miłosławia, Wielkopolskie)
generał, twórca Legionów polskich we Włoszech
rodzina
syn pułkownika Jana Michała Dąbrowskiego i Zofii Marii von Lettaw z pochodzenia Niemki
rodzeństwo: Ludwika Krystyna (ur. 1752), mąż Wedig Krzysztof Barner; Aleksandra Józefa (ur. 1754), mąż Wedig Krzysztof Barner
poślubił:
-
28 III 1780 Loga, pod Budziszynem, Gustawa Henryka de Rackel, dzieci: Karolina, mąż Józef Pollombini, austriacki generał; Adolfina Bernardyna (1782 – 1782); Michał Jan Henryk (1783 – 1827), generał, żona: 1. Emilia di Negro, 2. Karolina Wilkanowska, 3. Zofia Dąbrowska, 4. Wiktoria Dąbrowska; Jan Kostka Ludwik; Antoni Maria
-
około 1810 Poznań, Barbara Florentyna Chłapowska (1782 - 1848), dzieci: Bogusława Bogumiła (1814 - 1901), pisarka, mąż Teodor Mańkowski; Bronisław Bolesław (1815 – 1880), ziemianin, powstaniec, żona Weronika Łącka
biogram
Jeden z najwybitniejszych polskich dowódców wojskowych. Od 1771 służył przez 20 lat w wojsku saskim, od 1792 w armii polskiej. Był uczestnikiem powstania kościuszkowskiego 1794, wsławił się obroną Warszawy, za co został awansowany do stopnia generała, i wyprawą do Wielkopolski. Po upadku powstania wyjechał w 1796 do Paryż. W I 1797 podpisał w Mediolanie układ z rządem lombardzkim powołujący Legiony polskie, następnie na czele I Legii walczył 1799 nad Trebbią (ranny) i pod Novi. Od 1802 piastował stanowisko naczelnego inspektora legionów. W 1806 na wezwanie Napoleona zorganizował w Wielkopolsce powstanie przeciw Prusakom. Walczył w kampaniach 1806 – 1807, 1809, 1812. W okresie X 1813 – III 1814 pełnił funkcję naczelnego wodza wojsk polskich (mianowany przez Napoleona). W Królestwie Polskim został senatorem – wojewodą.
Poświęcona mu pieśń Legionów polskich Mazurek Dąbrowskiego jest polskim hymnem narodowym.
wydał:
1864 - Jenerała Henryka Dąbrowskiego pamiętnik...
źródła
J. Pachoński, Generał Jan Henryk Dąbrowski 1755–1818, Warszawa 1987