Dzisiejsza data:

Eugeniusz Baziak

(8 III 1890 Tarnopol – 15 VI 1962 Warszawa)

arcybiskup metropolita lwowski i krakowski

rodzina

urodził się w rodzinie urzędnika sądowego

biogram

           Po ukończeniu szkoły podstawowej i średniej w Tarnopolu rozpoczął studia w Seminarium Duchownym i równocześnie na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Lwowskiego. Ukończył studia, w Przemyślanach przyjął świecenia kapłańskie z rąk księdza biskupa Władysława Bandurskiego i rozpoczął pracę duszpasterską w Żołkwi.

           W czasie I wojny światowej pełnił funkcję kapelana w armii austriackiej. W trakcie opieki nad chorymi żołnierzami zachorował na tyfus plamisty. Choroba miała ciężki przebieg. Pod koniec wojny został zwolniony z funkcji kapelana i na zlecenie księdza arcybiskupa metropolity lwowskiego Józefa Bilczewskiego objął stanowisko administratora parafii tarnopolskiej.

           Został prefektem seminarium duchownego, później jego wicerektorem. Został proboszczem kolegiaty w Stanisławowie, dziekanem stanisławowskim, kanonikiem honorowym Kapituły Metropolitalnej we Lwowie, protonotariuszem apostolskim.

           Papież Pius XI mianował go biskupem pomocniczym archidiecezji lwowskiej, pełnił również funkcję rektora seminarium duchownego i kustosza kapituły. Gdy okupacyjne władze radzieckie zlikwidowały we Lwowie Wydział Teologiczny Uniwersytetu Jana Kazimierza, a później seminarium duchowne, w zastępstwie bardzo schorowanego arcybiskupa Bolesława Twardowskiego prowadził działania zmierzające do zapewnienia ciągłości prac seminarium, a także udzielał święceń kapłańskich. Brał udział w organizowanej przez Kościół lwowski akcji pomocy charytatywnej dla dziesiątków tysięcy wywiezionych zbrodniczo w głąb ZSRR Polaków, i dla miejscowej ludności. Został mianowany arcybiskupem tytularnym Pariany i biskupem koadiutorem arcybiskupa Bolesława Twardowskiego z prawem następstwa, a następnie został metropolitą lwowskim.

           Prześladowany przez władze sowieckie opuścił archidiecezję i jednym z ostatnich pociągów repatriacyjnych wyjechał do Lubaczowa, z którego przeniósł się do Wrocławia, a następnie przybył do Krakowa, gdzie został mianowany arcybiskupem-koadiutorem kardynała Adama Stefana Sapiehy.

           Po zgonie kardynała papież mianował go administratorem apostolskim archidiecezji krakowskiej. W okresie największych prześladowań Kościoła polskiego przez komunistów i aresztowaniu prymasa Stefana Wyszyńskiego został zabrany do siedziby Wojewódzkiego Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego. Ponieważ odmówił potępienia księży, aresztowanych wcześniej pod absurdalnym zarzutem szpiegostwa, następnego dnia znalazł się w areszcie domowym. Mógł się kontaktować jedynie ze swoim kapelanem. Odebrano mu nawet żyletki a jedzenie dostarczało mu UB. Ponieważ nie dał się zastraszyć podczas kolejnych przesłuchań, został aresztowany pod zarzutem szpiegostwa i osadzony w krakowskim więzieniu przy ul. Montelupich. Po 8 dniach przesłuchań odzyskał wolność. Zabroniono mu jednak sprawowania urzędu i nakazano opuścić Kraków. W tej sytuacji udał się do Krynicy, aby wykorzystać przymusowe wygnanie do podratowania nadwątlonego zdrowia. Następnie osiadł w Tarnowie, gdzie mieszkała jego matka i siostra, i przez trzy lata przebywał w Tarnowie.

           Do Krakowa powrócił w czasie odwilży październikowej. Dzięki jego staraniom, po śmierci biskupa pomocniczego Stanisława Rosponda, papież wybrał na to stanowisko ks. Karola Wojtyłę. „Pragnę mieć biskupa do roboty, a nie do ozdoby” – mówił wtedy, tłumacząc wybór młodego kapłana.

           Nie dożył planowanych obchodów 50-lecia kapłaństwa, zmarł na udar serca w Warszawie, gdzie przebywał na konferencji Episkopatu Polski.

           Jego uroczysty pogrzeb odbył się w katedrze Wawelskiej, mszę święta celebrował prymas Polski, kardynał Stefan Wyszyński, biskup Karol Wojtyła i arcybiskup poznański Antoni Baraniak. Prochy arcybiskupa złożono w podziemiach kaplicy biskupa Andrzeja Zebrzydowskiego.

           Ma ulicę w Dzielnicy XV Mistrzejowice, łączy ona ulicę Księdza Mikołaja Kuczkowskiego z ulicą Księdza Józefa Kurzei.

kalendarium

1908 X 7 - został alumnem Seminarium Duchownego we Lwowie i słuchaczem na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jana Kazimierza

1912 VII 14 - przyjął świecenia kapłańskie

1912 – 1919 - pracował jako duszpasterz i nauczyciel religii w Żółkwi i Tarnopolu

1917 - został powołany do służby wojskowej w armii austriackiej, gdzie pełnił funkcję kapelana

1919 - został prefektem Seminarium Duchownego

1921 – ma lwowskim studium doktoranckim uzyskał stopień doktora

1924 – został wicedyrektorem Seminarium Duchownego

1931 – uzyskał probostwo kolegiackie w Stanisławowie

1932 – papież Pius XI mianował go infułatem

1933 IX 15 – papież mianował go biskupem pomocniczym lwowskiego księdza arcybiskupa Bolesława Twardowskiego

1933 XI 5 – odbyła się konsekracja nowego biskupa w archikatedrze lwowskiej

1933 – 1939 - sprawował funkcję rektora seminarium duchownego i kustosza kapituły

1944 XI 22 – objął funkcję metropolity archidiecezji lwowskiej

1946 VIII - przeniósł się do swojej nowej siedziby w Lubaczowie

1950 – przybył do Krakowa

1951 – papież Pius XII nominował go na koadiutora kardynała Stefana Sapiehy w Krakowie

1952 XII 1 – został internowany

1952 XII 16 – został aresztowany i osadzony w jednym z więzień krakowskich

1952 XII 24 – został zwolniony, ale otrzymał zakaz powrotu do Krakowa i Lubaczowa

1953 – 1956 – przebywał w Tarnowie

1956 – powrócił do Krakowa 

1957 III 17 - poświęcił symboliczny drewniany krzyż, który wierni ustawili na rogu ul. Marksa (dzisiaj ul. Ludźmierska) i ul. Majakowskiego (dzisiaj Obrońców Krzyża). W pobliżu krzyża, przy prowizorycznym ołtarzu, odprawiano nabożeństwa, które miały jednoczyć liczącą 30 tysięcy dusz, parafię bieńczycką.

1957 VIII 15 - w święto Wniebowzięcia Matki Bożej odprawił przed ołtarzem Wita Stwosza w kościele Mariackim mszę świętą

1957 XI 24 - poświęcił nowy kościół Matki Bożej Dobrej Rady w Prokocimiu

1958 IX 28 – konsekrował na biskupa księdza Karola Wojtyłę

1958 - został członkiem komisji soborowej do spraw karności duchowieństwa i wiernych

1962 III 3 - mianowany został metropolitą krakowskim oraz administratorem apostolskim archidiecezji we Lwowie

czytaj więcej ...