Andrzej II Halicki

Andrzej Juriewicz

(? - 1323)

ostatni ruski król halicko – wołyński

rodzina

syn Jerzego Halickiego (1252 - 1308) i jego drugiej żony Eufemii, córki Kazimierza I Kujawskiego

rodzeństwo:

Michał (zmarł 1286 – 1287), syn Jerzego Halickiego i pierwszej jego żony, nieznanej z imienia córki księcia Jarosława Jarosławowica twerskiego

Maria (urodzona 1290 – 1291, zmarła 1341 I 11) – żona Trojdena mazowieckiego

Lew II (urodzony po 1292 – 1300, zmarł 1323) – książę łucki

Anastazja (urodzona 1308 lub wcześniej, zmarła 1365) – żona Aleksandra I twerskiego

biogram

           Po śmierci ojca panował wspólnie z bratem, Lwem II. Andrzej rezydował we Włodzimierzu a Lew II w Haliczu. Za ich panowania miasto Lwów otrzymało herb, którym był symbol panującej dynastii – Lew. W tym okresie obaj bracia zgromadzili w tym mieście swój wspólny skarb.
           Umocnił stosunki z polskim królem Władysławem Łokietkiem oraz Krzyżakami oraz starał się zmniejszyć zależność od Złotej Ordy. Przez jakiś czas walczył z Mongołami oraz Litwą.

           Według niektórych historyków zmarł razem z bratem Lwem II podczas walk z Tatarami lub Litwinami na Podlasiu. Według innej wersji zostali otruci przez bojarów, którzy zaprosili na tron halicki Bolesława, syna księcia mazowieckiego Trojdena.

kalendarium

1316 VIII 9 - pierwszy wspólny list Andrzeja i Lwa II, w którym nazywają się oni z bożej łaski, królowie wszystkich ziem, Halicza i Włodzimierza. W tym liście odnawiają unię z Krzyżakami, którym obiecują obronę od Tatarów oraz innych najeźdźców

1320 VII 27 - Kupcy krakowscy uzyskali od niego prawo handlu w jego państwie i określenie obowiązujących ich ceł

1323 V - król polski Władysław Łokietek w liście do papieża pisał z żalem:

Dwaj ostatni Ruscy królowie, będący dla Polski twardą zasłoną od Tatarów opuścili ten świat i po ich śmierci Polska jest bezpośrednio pod tatarskim zagrożeniem