Bogusław Łubieński

(3 II 1825 Kiączyn – 18 VI 1885 Kiączyn)

ziemianin, działacz niepodległościowy, poseł

rodzina

herbu Pomian

syn Józefa (1792 III 1 – 1846 XI 19), oficera, i Konstancji Bojanowskiej (1798 II 14 – 1867 I 16), intelektualistki, poetki, przyjaciółki A. Mickiewicza

poślubił: Anna Maria Prakseda Wierzbińska (1825 – 1892)

dzieci:

Konstancja Franciszka Bibiana (1850 – 1926), mąż Wacław Mikołaj Swinarski

Artur (1852 – 1887)

Emilia Magdalena (1853 – 1857)

Stanisława (1854 – 1930), mąż Paweł Stanisław Zakrzewski

Wojciech (1856 – 1903), żona Joanna Chełkowska

Tadeusz Franciszek Ksawery (1859 – 1898), żona Anna Seweryna Koschembahr – Łyskowska

biogram

           Był protoplastą drugiej szlacheckiej linii Łubieńskich, właścicielem dóbr Kiączyn w powiecie szamotulskim oraz posłem na sejmy poznańskie.

           Należał do demokratycznej partii „Stronnictwo Ruchu”, która obejmowała wszystkie mniej zamożne klasy społeczeństwa wielkopolskiego. Z jej ramienia wraz z Adolfem Łączyńskim i Adolfem Koczorowskim stanął na czele Komitetu utworzonego przez Wielkopolan, który miał „politycznie rządzić i rozporządzać Księstwem".

           Po wybuchu powstania w Królestwie Kongresowym znalazł się w bardziej sprzyjającym powstaniu Komitecie Działyńskiego, partii „Ruchu”, który przejmował przedstawicielstwo ruchu narodowego w Wielkopolsce. Jako delegat Komitetu Działyńskiego został wysłany na zjazd w Krakowie, gdzie zamierzano utworzyć jakąś władzę zwierzchnią, rodzaj ministerstwa, do którego między innymi miał wejść generał Wysocki i Kruszewski. Na zjeździe w myśl wytycznych Komitetu przyczynił się do ustanowienia dyktatury Langiewicza. Następnie na polecenie zjazdu krakowskiego udał się wraz z Adamem Grabowskim do obozu Langiewicza do Goszczy i wręczył mu nominację na dyktatora.

           Po wykonaniu tego polecenia delegat Wielkopolan nie wrócił do Poznania, lecz objął stanowisko komisarza rządowego w Krakowie. Na jego polecenie została rozwiązana Rada Naczelna Galicyjska oraz Ława Krakowska.

           Pochowany w Kaźmierzu.

kalendarium

1846 - aresztowany za udział w wypadkach, uwolniony od odpowiedzialności

1848 – walczył pod Miłosławiem

1861 – posłował do sejmu pruskiego

1863 I – stanął na czele Komitetu Łączyńskiego

1863 II – włączył się w prace Komitetu Działyńskiego

1863 III 8 – uczestniczył w zjeździe w Krakowie powołującym Langiewicza na dyktatora powstania <r>

1863 III 9 – w Goszczy wręczył Langiewiczowi nominację na dyktatora

1863 III 20 – rozwiązał Ławę Główną Krakowską