biogram

           Był monarchą o silnym charakterze i wielkich ambicjach. Uchodził za jednego z najświetniejszych wodzów wojennego XVII wieku. Za jego czasów Rzeczpospolita przeżywała swój "wiek srebrny". Odebrał staranne wykształcenie, wcześnie okazywał zamiłowanie do literatury i sztuki, znał cztery języki: łacinę, niemiecki, włoski i szwedzki. Interesował się architekturą, malarstwem i rzeźbą, a także teatrem i operą. Jeszcze przed wstąpieniem na tron zaczął tworzyć własną galerię malarstwa (znalazły się w niej między innymi prace Rubensa). Na jego zamówienie powstały też prace Tomasza Dolabelli i Bartłomieja Strobls. Swoją wiedzę i doświadczenie pogłębił podczas długiej podróży zagranicznej na Zachód, kiedy pod przybranym nazwiskiem Snopkowskiego (trzy snopki - herb Wazów) odwiedził Wiedeń, Monachium, Antwerpię, Brukselę, Florencję i Wenecję.
           Po wybuchu wojny Rzeczypospolitej z Rosją, bojarowie rosyjscy zwrócili się z prośbą o objęcie przez niego tronu moskiewskiego. Rokowania prowadził hetman Stanisław Żółkiewski, który zwarł w imieniu królewicza odpowiedni układ z bojarami, jednak Zygmunt III układ ten odrzucił. Wojna polsko – moskiewska trwała kilka lat i zakończyła się rozejmem w Dywilinie.
           Uczestniczył w zwycięskiej obronie Chocimia przed Turkami, mimo choroby nie opuścił obozu i brał udział w naradach wzmacniając swoją obecnością wodzów i armię.

           Umierający Zygmunt III zrzekł się na jego rzecz praw do tronu szwedzkiego.
           Wybrany został na króla Polski głosami szlachty i magnatów, wbrew stanowisku macochy Konstancji, koronował się w Krakowie. W pierwszych latach panowania toczył wojnę z Moskwą, pobił wojska rosyjskie pod Smoleńskiem i zakończył wojnę korzystnym dla Polski pokojem polanowskim, zrzekając się w nim praw do używania tytułu monarchy Rosji.
            W tym samym czasie, na południu Rzeczypospolitej, wojsko polskie pod dowództwem hetmana S. Koniecpolskiego pobiło Turków i Tatarów w bitwach pod Sasowym Rogiem i Paniowcami. Pokonanie dwóch potęg, Rosji i Turcji, podniosło znaczenie Polski i jej króla, który podjął działania w celu odzyskania tronu szwedzkiego.Sprzeciw wobec wojny ze Szwecją ze strony większości magnatów, szlachty i mieszczan gdańskich zmusił go do rewizji planów. Przygotowania wojenne zakończyły się podpisaniem 26-letniego rozejmu w Sztumskiej Wsi, na mocy którego okupowane miasta pruskie wróciły do Polski, Inflanty natomiast pozostały nadal pod panowaniem szwedzkim.
           Poprzez małżeństwo z arcyksiężniczką Cecylią Renatą zbliżył się do dworu cesarskiego, zawierając tzw. pakt familijny, przynoszący wiele korzyści Habsburgom.
           Pragnąc wykorzystać Kozaków w zamierzonej wojnie z Turcją, król zgodził się na zwiększenie liczby Kozaków rejestrowych z 6 tys. do 12 tys. i przyzwalał im na podejmowanie kroków zaczepnych w stosunku do Tatarów krymskich. Do wojny z Turcją nie doszło wobec sprzeciwu magnatów i szlachty, król zawarł porozumienie z Rosją dotyczące wspólnego zwalczania najazdów tatarskich.
            W czasach jego panowania nastąpił rozwój gospodarczy Polski, zwiększyła się produkcja i eksport zbóż, prowadzono na dużą skalę kolonizację ziem wschodnich, rozwijała się kultura, zbudowano twierdzę Władysławowo, utworzono polską flotę wojenną w sile 11 okrętów, wznoszono okazałe zamki i pałace magnackie, fundowano kościoły i klasztory. Mimo likwidacji Akademii Rakowskiej, król nie dopuszczał do prześladowań religijnych.
           Pochowany w Katedrze Wawelskiej.
           Jego imieniem nazwano ulicę w dzielnicy Grębałów, równoległą do ulicy Jana Olbrachta i ulicy Henryka Brodatego.