Władysław Opolczyk

(między 1326 a 1330 – 8 lub 18 V 1401 Opole)

książę opolski, palatyn Węgier, pan Rusi Halickiej

rodzina

           syn Bolka II, księcia opolskiego, i Elżbiety, córki księcia świdnickiego Bernarda Statecznego, wnuczki Władysława Łokietka
wnuk Bolesława I opolskiego

biogram

           Młodość spędził na Węgrzech, na dworze Ludwika ucząc się dyplomacji. Posłował do Czech i Austrii, za zasługi w służbie dyplomatycznej uzyskał urząd palatyna węgierskiego. Po śmierci ojca rządził wraz z braćmi księstwem opolskim, a po podziale ojcowizny samodzielnie częścią Opola i księstwa.
           Związany z Ludwikiem, stał się zaufanym przedstawicielem króla w Polsce. Otrzymał w zarząd Ruś Halicką, gdzie wspierał Kościół katolicki, lokował miasta i rozwijał gospodarczo powierzone mu tereny. Był krótko namiestnikiem królewskim w całej Polsce, nie zyskał jednak poparcia Polaków.
           Otrzymał od władcy węgierskiego ziemię dobrzyńską, oraz część Kujaw z Bydgoszczą, Inowrocławiem i Gniewkowem. Otrzymane terytoria leżały nad granicą z zakonem krzyżackim, z którym książę opolski wszedł wkrótce w bliskie kontakty, pozwalając między innymi na ściganie przez rycerzy krzyżackich w granicach swojego władztwa przestępców.
           Po śmierci swego protektora stracił wpływy i zrujnowany, nie mając własnych synów, oddał się pod opiekę swoich bratanków, spędzając ostatnie lata swego życia na ich łasce.

kalendarium

około 1353 - ożenił się z Elżbietą, córką Andrzeja Lackfiego, wojewody siedmiogrodzkiego
1356 - 1367 - władał księstwem opolskim wspólnie z braćmi Bolesławem III i Henrykiem
1365 - został żupanem pożońskim (bratysławskim)
1367 - 1372 - był palatynem Węgier
1370 - otrzymał jako lenno ziemię wieluńską, oraz część ziemi krakowskiej i sieradzkiej
1371 - dowodził wojskami węgierskimi w wojnie z Czechami
1372 - 1378 - władał Rusią Halicką
1377 - 1378 - był namiestnikiem królewskim w całej Polsce
od 1378 - książę dobrzyński i kujawski (jako lennik Polski)
1389 - nieudany zamach na nowo wybranego Jagiełłę
1390 - wydał Kujawy Jagielle
1391 - zastawił Krzyżakom zamek w Złotoryi nad Drwęcą i 5 okolicznych wsi (za cenę 6 632 florenów węgierskich)
1391 - Jagiełło zbrojnie odebrał mu Wieluń
1392 - zastawił ziemie dobrzyńską Krzyżakom za 50 000 florenów
1393 - stracił Ostrzeszowskie na rzecz Jagiełły