kalendarium

1886 VII - uzyskał świadectwo dojrzałości w IV Wyższym Gimnazjum we Lwowie
1886 - 1887 - odbył studia prawnicze na Uniwersytecie Wiedeńskim
1887 - 1888 - studiował prawo na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie
1888 - 1890 - studiował ponownie na Uniwersytecie Wiedeńskim
1890 - rozpoczął studia teologiczne na uniwersytecie jezuickim w Innsbrucku
1891 - otrzymał absolutorium na Uniwersytecie Wiedeńskim
1892 - wpisany został na trzeci rok studiów w seminarium duchownym archidiecezji lwowskiej
1893 VII 15 - otrzymał święcenia diakonatu w kaplicy seminaryjnej we Lwowie z rąk ówczesnego biskupa pomocniczego lwowskiego Jana Puzyny
1893 X 1 - tam też otrzymał święcenia kapłańskie również z rąk biskupa Jana Puzyny
1894 - ukończył studia teologiczne
1894 - został dekretem arcybiskupa Seweryna Morawskiego skierowany do pracy w parafii w Jazłowcu koło Buczacza, gdzie pełnił obowiązki kapelana panien z rodzin ziemiańskich przy domu Zgromadzenia Sióstr Niepokalanego Poczęcia NMP
1895 - głosił rekolekcje dla ludności polskiej na Górnym Śląsku
1895 X - wyjechał na studia specjalistyczne do Rzymu
1896 VII 10 - uzyskał stopień doktora obojga praw (kanonicznego i cywilnego) w Papieskim Ateneum Laterańskim
1896 - odbył podróż do Bośni, aby zapoznać się z warunkami życia zamieszkujących na tych terenach Polaków
1897 - po powrocie do kraju został mianowany sekretarzem sądu metropolitalnego, egzaminatorem prosynodalnym oraz wicerektorem seminarium duchownego we Lwowie
1901 X 27 - złożył rezygnację z tej ostatniej funkcji
1902 - odbył półroczną podróż po USA w sprawach rodzinnych
1902 X - został przez arcybiskupa Józefa Bilczewskiego mianowany wikariuszem parafii św. Mikołaja we Lwowie oraz kanonikiem kapituły katedralnej
1906 II 19 - został powołany do Rzymu na stanowisko szambelana papieskiego (Cameriere Segreto Partecipante della Sua Santitá) papieża Piusa X
1908 - otrzymał Krzyż Komandorski Orderu Franciszka Józefa z Gwiazdą
1911 - współorganizował polskie biuro prasowe w Rzymie
1911 XI 8 - cesarz Franciszek Józef mianował go biskupem ordynariuszem krakowskim
1911 XI 27 - konsystorz papieski przyjął tę nominację
1911 XI 27 - papież Pius X ogłosił bullę nominacyjną
1911 XII 17 - otrzymał z rąk papieża Piusa X w Kaplicy Sykstyńskiej sakrę biskupią
1912 III 3 - odbył ingres do Katedry Wawelskiej w obecności rodziny, ośmiu biskupów, dwóch ministrów, marszałka krajowego Galicji Stanisława Badeniego oraz namiestnika Galicji Michała Bobrzyńskiego
1912 - utworzył pierwsze w Krakowie duszpasterstwo akademickie przy Kolegiacie św. Anny
1913 - powołał przy parafialne komitety do spraw opieki nad ubogimi
1915 - powołał Książęco-Biskupi Komitet Pomocy dla Dotkniętych Klęską Wojny (KBK) i dla zorganizowania jego sekcji sanitarnej ofiarował 50 tys. koron
1915 - Polska Akademia Umiejętności przyznała mu nagrodę Fundacji Erazma i Anny Jerzmanowskich
1916 - nie zezwolił na pochówek Henryka Sienkiewicza w Katedrze Wawelskiej
1918 XI 3 - przewodniczył nabożeństwu z okazji wyzwolenia Krakowa
1918 - otrzymał honorowe obywatelstwo Nowego Sącza
1920 IX 23 - papież Benedykt XV mianował go asystentem tronu papieskiego i hrabią rzymskim
1920 - przekazał Wydziałowi Lekarskiemu UJ dziecięce zakłady lecznicze w Zakopanem i Witkowicach
1922 - otrzymał Order Polonia Restituta II klasy (odznaczenia nie przyjął)
1922 XI 12 - został wybrany na senatora z listy Chrześcijańskiego Związku Jedności Narodowej
1923 III 9 - złożył mandat, podporządkowując się papieskiemu zakazowi przyjmowania godności publicznych przez hierarchów kościelnych
1923 - powołał Komitet Artystyczno - Doradczy Restauracji Katedry Wawelskiej
1923 - zwołał synod diecezjalny

1923 XII 20 - poświęcił nowy kościół w Borku Fałęckim
1924 VI 3 - w trakcie zebrania Konferencji Episkopatu Polski jako jedyny jego członek głosował przeciw utworzeniu metropolii krakowskiej
1924 - utworzył Ratunkowy Komitet Biskupi dla Niesienia Pomocy Biednym
1924 - otrzymał Wielką Wstęgę Orderu Polonia Restituta
1925 - utworzył Narodowy Instytut Katolicki. Jednym z największych jego dzieł było zorganizowanie Akcji Katolickiej w diecezji - powstało wówczas około 100 domów parafialnych
1925 XII 14 - mianowany został przez papieża Piusa XI pierwszym arcybiskupem metropolitą krakowskim
1926 I 17 - odbył ingres do Katedry Wawelskiej i otrzymał paliusz z rąk najstarszego sufragana metropolii, biskupa tarnowskiego Leona Wałęgi
1926 - utworzył Komitet Pomocy dla Dotkniętych Klęską Bezrobocia
1926 – otrzymał doktorat honoris causa Wydziału Teologicznego UJ
1927 - wydał zgodę na złożenie sprowadzonych z Paryża zwłok Juliusza Słowackiego w Krypcie wieszczów w Katedrze Wawelskiej i postanowił, że będzie to ostatni pochówek na Wawelu
1932 - 1947 - był przewodniczącym Komisji Ogólnej i Komisji Szkolnej Konferencji Episkopatu Polski
1934 -zorganizował Caritas Archidiecezji Krakowskiej (sprzeciwiał się następnie kontrolowaniu tej instytucji przez władze świeckie)
1938 V 6 - nastąpiło jego pierwsze spotkanie z Wojtyłą, gdy arcybiskup odbywał wizytację kanoniczną w Wadowicach
1935 V - wydał pozwolenie na złożenie zwłok marszałka Józefa Piłsudskiego w Krypcie Świętego Leonarda, zastrzegając przy tym, iż jest to lokalizacja tymczasowa, a po przygotowaniu godniejszego miejsca w podziemiach katedry, trumna zostanie tam przeniesiona
1936 - otrzymał Order Orła Białego
1937 VI 23 - na polecenie arcybiskupa przeniesienia została trumna Józefa Piłsudskiego z Krypty Świętego Leonarda pod Wieżę Srebrnych Dzwonów na Wawelu
1937 VI 12 - otrzymał tytuł Honorowego Obywatela m. Krakowa
1938 - zwołał synod diecezjalny
1939 II 2 - poprosił papieża Piusa XI o zwolnienie z urzędu arcybiskupa metropolity ze względu na zaawansowany wiek i pogarszający się stan zdrowia
1939 V 7 - ze względu zbliżającą się wojnę, prośbę wycofał i wyraził gotowość kontynuowania posługi
1939 VIII - podjął decyzję o ewakuacji najcenniejszych dzieł sztuki z Wawelu i ukryciu ich między innymi w Pałacu Arcybiskupim
1939 IX 4 - powołał Obywatelski Komitet Pomocy z sekcjami: charytatywną, gospodarczą i sanitarną
1939 XI 3 - otrzymał od władz okupacyjnych zakaz wstępu na Wawel
1939 XI 9 - przekazał klucze Wawelu posłańcowi generalnego gubernatora Hansa Franka
1940 - funkcje Obywatelskiego Komitetu Pomocy przejęła założona przy jego staraniu i będąca pod jego patronatem Rada Główna Opiekuńcza
1942 - zdecydował o przyjęciu Wojtyły do podziemnego seminarium duchownego w Krakowie, a następnie sprawował nadzór nad jego formacją
1942 XI 2 - wystosował do generalnego gubernatora Hansa Franka list, sprzeciwiający się terrorowi stosowanemu przez okupanta wobec Polaków i Żydów
1943 XI 9 - ponownie skierował do gubernatora Franka list w tej sprawie
1943 XII 17 - odbył konferencję z szefem rządu Generalnego Gubernatorstwa Josefem Bühlerem oraz wyższym dowódcą SS i policji Wilhelmem Koppe, podczas której poruszył kwestię częstego stosowania przez Niemców metody odpowiedzialności zbiorowej wobec ludności polskiej
1944 III 27 - ogłosił odezwę w sprawie masowych rzezi Polaków dokonywanych przez Ukraińską Powstańczą Armię w porozumieniu z Niemcami na wschodnich kresach Generalnego Gubernatorstwa
1944 IV 5 - odbył jedyne w czasie okupacji spotkanie z generalnym gubernatorem Hansem Frankiem, podczas którego gubernator domagał się od niego oficjalnego wystąpienia antybolszewickiego
1944 VIII 2 - interweniował w sprawie uznania Krakowa za miasto otwarte, co miało ocalić je od zniszczenia podczas działań wyzwoleńczych
1945 III 17 - odbył w Krakowie spotkanie z generałem broni Michałem Rolą-Żymierskim, ministrem obrony narodowej w Rządzie Tymczasowym Rzeczypospolitej Polskiej. Przekazał ministrowi uwagi na temat sposobu przeprowadzenia reformy rolnej oraz gospodarki finansami
1945 III 24 - pod jego patronatem i z jego inicjatywy rozpoczęto wydawanie "Tygodnika Powszechnego"
1945 IV - podpisał memoriał do Bieruta, protestujący przeciw polityce rządu wobec Polaków
1945 VI 25 - ze względu na nieobecność w Polsce prymasa Hlonda, osobiście zwołał do Częstochowy pierwsze po II wojnie światowej zebranie episkopatu i przewodniczył jego obradom
1945 VII 3 - odwiedził obóz koncentracyjny w Oświęcimiu
1945 VIII 25 - ponownie powołał, zlikwidowany po wybuchu wojny Caritas i został jego przewodniczącym (do 1950 roku)
1945 IX 15 - zaakceptował deklarację ideową organizacji Wolność i Niezawisłość
1945 XI 7 - złożył w Sądzie Apelacyjnym w Krakowie zeznania dla Międzynarodowego Trybunału Wojennego
1946 II 18 - został przez papieża Piusa XII mianowany kardynałem
1946 II 23 - otrzymał z rąk papieża w Bazylice Świętego Piotra w Watykanie kapelusz kardynalski
1946 XI 1 - wyświęcił w kaplicy Pałacu Arcybiskupiego w Krakowie Karola Wojtyłę na księdza
1947 V - reprezentował w sprawie normalizacji relacji państwo - Kościół polski episkopat na rozmowach ze Stolicą Apostolską w Rzymie
1948 IV 23 - wraz z prymasem Hlondem przesłał list do prezydenta Bolesława Bieruta, poruszający kwestię potrzeby rozmów między państwem a Kościołem
1948 XII - wystosował do prezydenta Bieruta memoriał, w którym sprzeciwił się posunięciom władzy państwowej takim jak likwidacja szkół katolickich, utrudnianie i ograniczanie posługi duszpasterskiej chorym i więźniom, niszczenie prasy katolickiej, indoktrynacja obywateli oraz szkalowanie duchowieństwa i hierarchii kościelnej
1949 - z jego polecenia dokonano otwarcia grobu i zbadano szczątki królowej Jadwigi, przeniesione następnie do sarkofagu
1949 - otrzymał doktorat honoris causa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego
1950 I - ponownie był inspiratorem i autorem lub współautorem listów protestacyjnych do prezydenta Bieruta, potępiających szykanowanie Kościoła w Polsce, zwłaszcza represje wobec Caritasu
1950 VII - poważnie zachorował
1950 X - przeszedł zawał serca
1951 IV 19 - po raz ostatni przewodniczył mszy świętej
1951 V 3 - przekazał rządy w archidiecezji wikariuszowi generalnemu, arcybiskupowi Eugeniuszowi Baziakowi
1951 V 10 - odbył ostatnie spotkanie z prymasem Wyszyńskim
1951 VII 28 - odbył się jego pogrzeb pod przewodnictwem prymasa Wyszyńskiego
1977 - przed kościołem Franciszkanów od strony Plant stanął pomnik kardynała wykonany w 1968 przez Augusta Zamoyskiego
1990 - imieniem kardynała nazwano ulicę w dzielnicy Mistrzejowice między ulicą Mistrzejowicką i ulicą Kruszwicką

źródła

Książę Niezłomny. Kardynał Adam Stefan Sapieha, red. Roman Bogacz, Kraków 2001; Bolesław Przybyszewski, Adam Stefan kardynał Sapieha. Pasterz dobry, książę niezłomny 1867-1951, Łańcut 2002;

Michał Rożek, Kardynał Sapieha, Kraków 2007;

Jerzy Wolny i inni, Księga Sapieżyńska, tom I, Kraków 1982; tom II, Kraków 1986