Aleksander Wasiljewicz Suworow

(24 IX 1729 Moskwa – 18 V 1800 Petersburg)

feldmarszałek i generalissimus armii rosyjskiej

rodzina

syn generała Wasilija Iwanowicza Suworowa (1705-75) - doradcy cara Piotra I, i Awdotii (Jewdokii) Fiedosiejewnej z rodu Manukowych

biogram

           W swojej wojennej karierze nie doznał ani jednej porażki.
           Był kawalerem 5 rosyjskich orderów: św. Andrzeja, św. Jerzego, św. Włodzimierza, św. Aleksandra Newskiego i św. Anny; oraz zagranicznych: austriackiego Marii Teresy, pruskiego Czarnego Orła, pruskiego Czerwonego Orła, pruskiego Pour la Merite, sardyńskiego świętych Maurycego i Łazarza, bawarskiego św. Huberta, bawarskiego Złotej Lwicy, polskiego św. Stanisława i polskiego Orła Białego. Był też kawalerem wielkiego krzyża Połączonych Rycerskich i Szpitalnych Zakonów Św. Łazarza z Jerozolimy i Najświętszej Marii Panny z Góry Karmel, kawalerem wielkiego krzyża Orderu św. Maurycego i Łazarza, oraz kawalerem wielkiego krzyża Wojskowego i Szpitalnego Zakonu św. Jana z Jerozolimy (Maltańskiego), którego wielkim mistrzem był Paweł I (car rosyjski).

napisał

1806 - Zhizn' Suvorova Im Samim Opisannaya, Ili Sobranie Pisem I Sochinenij Ego część I i II

kalendarium

1756 - 1763 - brał udział w wojnie siedmioletniej
1768 - 1772 - jako pułkownik kierował działaniami wojsk rosyjskich w Polsce przeciwko konfederacji barskiej
1772 IV 23 - przeprowadził udane oblężenie Wawelu, zakończone kapitulacją jego załogi
1773 - 1774 - podczas wojny rosyjsko - tureckiej wyróżnił się przy forsowaniu Dunaju
1774 - mianowany generałem
1789 VIII 1 - rozbił Turków pod Fokszanami
1789 IX 22 - odniósł świetne zwycięstwo nad wojskami wielkiego wezyra w bitwie nad Rymnikiem
1790 XII 22 - po szybkim szturmie zdobył twierdzę Izmaił
1789 - został hrabią Rymnickim
1794 - wysłany do Polski tłumił powstanie kościuszkowskie
1794 XI 4 - zdobył Pragę, gdzie dopuścił do rzezi ludności cywilnej
1799 - książę italski

1800 II 11 – 15 – przebywał w Krakowie