(2. połowa XI wieku – po 1100)

palatyn Władysława Hermana

rodzina

możnowładca małopolski z rodu Starżów – Toporczyków

biogram

           Wykonywał faktyczną władzę w państwie, bił własną monetę. Obsadzał własnymi ludźmi urzędy na podbijanym Pomorzu. W ambicjach politycznych pomagała mu Judyta Maria, żona Hermana, która prawdopodobnie była kochanką Sieciecha.
           Sieciechowi przypisuje się rozkaz otrucia syna Bolesława Śmiałego - Mieszka (kandydata do tronu), a także próby pozbycia się synów Hermana, Zbigniewa i Bolesława, tego pierwszego przez uwięzienie w latach 1093 - 1097, drugiego zaś wysyłając do Czech na rzekomą wojnę. Mimo że w wyprawie księciu Bolesławowi towarzyszyło wielu zwolenników Sieciecha, to wyszedł ze spisku cało - ktoś go ostrzegł. Zawrócił, sprzymierzył się z bratem Zbigniewem i wspólnie zbrojnie przeciwstawili się ojcu, zmuszając go do wygnania Sieciecha.
Według niesprawdzonych źródeł Sieciech wrócił do Polski, ale został pojmany i oślepiony.
           Przypisuje mu się fundację kościoła św. Andrzeja w Krakowie.

kalendarium

około 1090 był już palatynem
1093 - podczas buntu możnych śląskich i wojny domowej uciekł z Bolesławem Krzywoustym do Wielkopolski

1098 - 1100 - przegrał walkę z synami Hermana, utracił urzędy i został skazany na banicję

źródła

R. Grodecki, S. Zachorowski, J. Dąbrowski: Dzieje Polski średniowiecznej, Kraków, 1995

P. Jasienica, Polska Piastów, Warszawa, 2007

K. Maleczyński, Bolesław III Krzywousty, 1975