Dzisiejsza data:

Lucjan Hipolit Siemieński

(Siemiński)

(13 VIII 1807 Kamienna Góra koło Rawy Ruskiej – 27 XI 1877 Kraków)

poeta, tłumacz

rodzina

pochodził z rodziny szlacheckiej, syn Antoniego, średnio zamożnego ziemianina, weterana powstania kościuszkowskiego, i Urszuli z Dłuskich

poślubił 29 VI 1841 w Strasburgu Ludwikę Potocką (1818 – 1890)

dzieci: Klementyna, mąż Stanisław Chojecki; Zygmunt Seweryn (około 1844 – poległ 18 IV 1863 w potyczce pod Kosseminem); Zofia; Lucyna, mąż Piotr Jan Wilczyński

biogram

           Walczył w powstaniu listopadowym, został oficerem, przez kilka miesięcy przebywał w niewoli (Żytomierz, Kijów, Odessa). Po zwolnieniu działał we Lwowie (między innymi członek grupy literackiej „Ziewonia”, w Stowarzyszeniu Ludu Polskiego, za co trafił do więzienia we Lwowie, skąd zbiegł za granicę i mieszkał w Strasburgu). Na emigracji we Francji (członek Towarzystwa Demokratów Polskich i Koła Sprawy Bożej), następnie w Wielkopolsce, gdzie gościł u Działyńskich w Kórniku i u Mielżyńskich w Miłosławiu, następnie zamieszkał w Brukseli. Początkowo wyraziciel tendencji demokratyczno-wolnościowych i słowianofilskich, był uczestnikiem zjazdu słowiańskiego w Pradze. Przybył do Krakowa, gdzie związał się ze środowiskiem konserwatywno-ziemiańskim skupionym wokół „Czasu". Objął katedrę Literatury Polskiej i Powszechnej w Uniwersytecie Jagiellońskim. Członek Towarzystwa Naukowego Krakowskiego, współzałożyciel i członek AU, dyrektor jej Wydziału Filologicznego. W okresie krakowskim działał głównie jako publicysta i krytyk, zyskując miano polskiego Sainte-Boeuwe'a. Był autorem utworów poetyckich i przekładów (między innymi poezje Michała Anioła, ody Horacego).

          Pochowany na cmentarzu Rakowickim, później jego szczątki przeniesiono do Krypty Zasłużonych na krakowskiej Skałce. Jego nazwisko nosi ulica w V dzielnicy Łobzów, gdzie łączy się ona z ulicą Kazimierza Wielkiego.

wybrane dzieła:

1837Potrzeba warneńska

1839Dumki – zbiór sparafrazowanych pieśni ukkraińskich

1841Trzy wieszczby

1845 Legendy i podania polskie i ruskie

1845 - Wieczory pod lipą czyli historia narodu polskiego

1853Mozaika zbiór opowiadań

1854Wieczornice (t. 1–3), zbiór opowiadań

1858 - Kilka rysów z literatury i społeczeństwa od roku 1848 do 1858 (t. 1-2)

1858 - Mimoza

1865 – 1875 - Portrety literackie (t.1-4)

1866 - Obóz klasyków

1873 - Odyseja Homera

1877 - antologia Święci poeci

kalendarium

1821 – uczył się w Lublinie, w prowadzonej przez pijarów Szkole Wojewódzkiej

1830 – 1831 - uczestnik powstania listopadowego

1837 – 1838 – więziony

1838 - 1843 - na emigracji we Francji

1848 - uczestnik zjazdu słowiańskiego w Pradze

1848 - osiadł w Krakowie

1848 XI 3 – 1849 V 5 - redaktor odpowiedzialny „Czasu”

1849 – 1850 - wykładał historię literatury powszechnej na UJ

1853 - 1877 - krytyk artystyczny „Czasu"

1853 – 1860 - redaktor dodatku literackiego („Czas. Dodatek Miesięczny”)

1873 - współzałożyciel i członek AU

1874 - dyrektor Wydziału Filologicznego AU

1881 X 13 – zwłoki jego i Wincentego Pola zostały przeniesione z cmentarza Rakowickiego do Krypty Zasłużonych na Skałce

1952 – otrzymał w Krakowie ulicę swojego imienia

źródła:

Teresa Stanisławska-Adamczewska, Jan Adamczewski, Kraków, ulica imienia …, Kraków 2000

Encyklopedia Krakowa, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa – Kraków 2000

Marek Jerzy Minakowski, Wielka genealogia Minakowskiego (Wielcy.pl), wydanie z 12.10.2018

czytaj więcej w iPSB