Dzisiejsza data:

Adam Feliks Ronikier

(1 XI 1881 Warszawa – 4 IX 1952 – Orchard Lake, USA)

architekt, działacz społeczny, polityk

rodzina

           Ród wywodził się z terenów Słowian połabskich, leżących po zachodniej stronie Odry, zamieszkiwanych przez Wieletów. Jego herb rodowy jest do dzisiejszego dnia elementem herbu miasta Rostock. Rodzina Ronikiera przybyła do Polski w XIV wieku, za panowania królowej Jadwigi

hrabia, syn Wiktora (1849 – 1899) i Wandy z domu Węcławowicz

rodzeństwo: Henryk Józef; Kazimierz Atanazy (1886 – 1972), żona Irena Niezabytowska (1907 – 1984)

poślubił 19 IX 1908 Liksna, Litwa Jadwigę Plater-Zyberk z Broelu

dzieci: Janusz (1910 – 1976), żona Joanna Jadwiga Szydłowska; Aniela (1912 – 1984), mąż Konstanty Szułdrzyński (1904 – 1977); Wiktor (1913 – 1950), żona 1. Zuzanna Ehrlich, 2. Antonina Stefania Lewandowicz; Stefan (1915 – 1987), żona 1. Anna Bnińska, 2. Anna Dutkiewicz; Henryk (1919 – 1996), żona Renata Izabela Meduska; Edward (1921 – 1961), żona Antonina Stefania Lewandowicz

biogram

           Właściciel dóbr Ryki, obywatel ziemski guberni siedleckiej, współzałożyciel Stronnictwa Narodowego, prezes Rady Głównej Opiekuńczej (RGO), członek Korporacji Akademickiej Arkonia.

           Po zdymisjonowaniu przez Niemców z funkcji prezesa RGO, spotkał się z brytyjskim agentem politycznym Horacym Coockiem. Został aresztowany przez Gestapo w Warszawie i przesłuchiwany w Krakowie. Po uwolnieniu za radą arcybiskupa Sapiehy udał się do Korczyny do majątku generała Stanisława Szeptyckiego. Prowadził rozmowy polityczne z Niemcami, w celu zapobieżenia przewidywanej masakry młodzieży polskiej w Warszawie. Hrabia Ronikier przedstawił ideę, by Armia Krajowa przejęła Warszawę bez morderczego boju z Niemcami, na co skłonni byli przystać niektórzy politycy i wojskowi niemieccy (vide casus Paryża w sierpniu 1944). Ideę tę popierał między innymi Józef Mackiewicz.

           Opuścił Polskę tuż przed wkroczeniem Armii Czerwonej do Krakowa, zagrożony aresztowaniem i karą śmierci, zapowiedzianymi przez sowiecką polskojęzyczną rozgłośnię Kościuszko. Wyjechał na Zachód, dostał się do Włoch, gdzie organizował pomoc społeczną przy II Korpusie Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie. Wyemigrował następnie do USA, gdzie zmarł.

           Jego prochy zostały sprowadzone do Polski i spoczęły w rodzinnym grobie na Powązkach.

publikacje:

Pamiętniki 1939-1945 (red. i oprac. tekstu Maria Rydlowa), Wyd. Literackie, Kraków 2001

kalendarium

1909 – obywatel ziemski guberni siedleckiej

1916 - był członkiem Zarządu Towarzystwa Polskiej Macierzy Szkolnej

1916 – 1918 – był jednym z organizatorów Rady Głównej Opiekuńczej i nią kierował

1918 – pełnił funkcję przedstawiciela Rady Regencyjnej w Berlinie

1940 – 1943 – był pierwszym prezesem RGO podczas II wojny światowej

1943 XII – w Warszawie spotkał się z brytyjskim agentem politycznym Horacym Coockiem

1944 II – aresztowany przez Gestapo w Warszawie był przesłuchiwany w Krakowie

1944 VII – prowadził rozmowy polityczne z Niemcami

1945 I 18 - opuścił Polskę

2009 V 15 – jego prochy zostały sprowadzone do Polski i spoczęły w rodzinnym grobie na Powązkach