Pius VII
Barnabo Luigi Gregorio Chiaramonti
(14 IV 1740 Cesena – 20 VIII 1823 Rzym)
benedyktyn, papież
rodzina
syn hrabiego Scipiona i markizy Giovanny Chini
jego matka po śmierci męża Scipiona została karmelitanką
dwóch braci było jezuitami, kolejnych dwóch kapucynami
biogram
Początkowo uczył się w kolegium w Rawennie, a następnie w opactwie benedyktyńskim St. Maria del Monte koło Ceseny, do którego wstąpił jako brat Gregorio. Studiował teologię i kanonistykę w klasztorach w Padwie, po czym nauczał filozofii i teologii w Kolegium świętego Jana w Parmie, później także w kolegiach św. Pawła i św. Anzelma w Rzymie (tu ponadto wykładał prawo kanoniczne). Został biskupem Tivoli, a następnie kardynałem i zmienił diecezję na Imolę.
Zasłynął budową kościołów, szpitali i kolegiów.
Miał dobry kontakt z polskimi legionistami, którzy wkroczyli do Imoli z wojskiem francuskim.
wybrane publikacje:
1803 X 8 - list Et sit fraternitas (I aby było przymierze)
kalendarium
1758 VIII 20 - wstąpił do benedyktynów jako brat Gregorio
1782 - został biskupem Tivoli
1785 - został kardynałem i zmienił diecezję na Imolę
1800 III 14 - został wybrany papieżem
1801 - po zawarciu konkordatu z Napoleonem Bonaparte odzyskał Państwo Kościelne
1804 XII - brał udział w koronacji Napoleona I
1809 - 1814 - przebywał w areszcie domowym, Państwo Kościelne włączono do Królestwa Włoskiego
1814 VIII 7 - oficjalnie reaktywował zakon jezuitów
1815 - poparł Święte Przymierze
1815 XII 18 - mianował biskupem krakowskim Jana Pawła Woronicza
po 1815 udzielił w Rzymie azylu członkom rodziny Bonapartów