Iwan Paskiewicz
(19 V 1782 Połtawa – 1 II 1856 Warszawa)
rosyjski generał, namiestnik Królestwa Polskiego
rodzina
syn Fiodora Grigoriewicza, obszarnika połtawskiej gubernii
biogram
Był jednym z wybitniejszych dowódców carskich.
Od najmłodszych lat przeznaczony przez rodzinę do służby wojskowej, po ukończeniu Pażewskiego Korpusu Kadetów został mianowany porucznikiem armii carskiej i adiutantem cara Rosji Pawła I. Za udział w wojnie z Turcją został awansowany do stopnia generała, następnie uczestniczył w walkach z Napoleonem I. Będąc naczelnym dowódcą rosyjskich wojsk na Kaukazie zmusił Persję do zawarcia niekorzystnego dla niej pokoju, a za zdobycie Erewania i Tarbizu otrzymał w nagrodę dziedziczny tytuł "hrabiego erywańskiego".
Jako wódz naczelny wojsk Imperium Rosyjskiego stłumił powstanie listopadowe. Dowodząc korpusem liczącym 77 tysięcy żołnierzy przekroczył Wisłę pod Toruniem i dotarł bez przeszkód ze strony polskiej pod Warszawę. Zdobył stolicę Królestwa Polskiego, co znacznie przyspieszyło upadek powstania. W nagrodę za udaną kampanię pacyfikacyjną otrzymał tytuł kniazia warszawskiego i na długie lata został namiestnikiem carskim. Prowadził politykę rusyfikacji narodu polskiego.
Sprawował władzę naczelną w opanowanym kraju jako naczelnik komenderujący czynną armią generał - gubernator Królestwa Polskiego. Za swą służbę otrzymał od cara dawną królewszczyznę Homel na Białorusi, gdzie wybudował ogromny pałac i dokąd przewiózł z Warszawy pomnik księcia Józefa Poniatowskiego dłuta Bertela Thorvaldsena.
kalendarium
1800 - ukończył Pażewski Korpus Kadetów, został mianowany porucznikiem armii carskiej i został adiutantem cara Pawła I
1806 - 1812 - brał udział w wojnie z Turcją
1811 - awansowany do stopnia generał - majora
1813 - uczestniczył w walkach z Napoleonem I, między innymi w bitwie pod Lipskiem 1813 - mianowany generałem - lejtnantem
1813 - 1814 - dowódca dywizji
1826 - został dowódcą wojsk na Kaukazie
1826 - 1829 - głównodowodzący wojsk rosyjskich
1827 - został namiestnikiem cara na Kaukazie
1827 - w czasie wojny z Persją zwyciężył pod Jelizawietpolem
1827 - zdobył Erewań i Tarbiz
1828 - skierował swe wojska na Teheran, zmuszając tym samym Persję do zawarcia niekorzystnego dla niej pokoju
1828 - otrzymał tytuł "hrabiego erywańskiego"
1830 - 1831 - stanął na czele wojsk rosyjskich tłumiących powstanie listopadowe
1831 VI 13 – 1856 II 1 - namiestnik cara Mikołaja I w Królestwie Polskim
1831 IX - zdobył Warszawę, co znacznie przyspieszyło upadek powstania
1831 XI 22 - wydał z rozkazu cesarza Mikołaja I postanowienie unieważniające "na zawsze" wszystkie uchwały i rozporządzenia "Rządu Rewolucyjnego"
1831 XII - został prezesem Rządu Tymczasowego Królestwa Polskiego
1832 - otrzymał tytuł kniazia warszawskiego i został namiestnikiem carskim w tzw. Carstwie Polskim
1846 - stłumił bunty chłopskie na ziemiach polskich
1849 - na czele rosyjskiego korpusu ekspedycyjnego pokonał powstanie węgierskie
1849 VI 14 - przy boku cara Mikołaja I dokonał przeglądu wojsk na krakowskich Błoniach
1853 - 1856 - podczas wojny krymskiej dowodził armią naddunajską