Dzisiejsza data:

Jacek Odrowąż

św. Jacek

(przed 1200 Kamień Śląski – 15 VII 1257 Kraków)

dominikanin, święty

rodzina

Urodzony na ziemi opolskiej w rodzinie szlacheckiej, według legendy krewny biskupa krakowskiego Iwona Odrowąża.

Pod imieniem Hiacynt należy do najbardziej znanych w świecie polskich świętych.

biogram

           Pierwsze nauki pobierał prawdopodobnie u swego stryja Iwona Odrowąża i prawdopodobnie on go wysłał na dalsze nauki do Czech, następnie do Paryża i Włoch, gdzie na uniwersytecie w Bolonii Jacek uzyskał stopień doktora filozofii i teologii. Wysłany przez biskupa krakowskiego do Rzymu spotkał św. Dominika i zapoznał się z propagowanym przez niego ruchem. Wstąpił do jego zakonu, następnie wraz z towarzyszami wrócił do Krakowa i osiadł na Wawelu. Został pierwszym przełożonym dominikanów, zorganizował pierwszą szkolę teologiczną dla księży i braci, założył klasztory między innymi we Wrocławiu, Gdańsku, Płocku, Sandomierzu i Kijowie. Od lat 40-tych XIII wieku przebywał stale w Krakowie.

           Był wybitnym kaznodzieją, został przyjacielem i doradcą Leszka Białego. Był duszpasterzem św. Jadwigi Śląskiej, Bolesława V Wstydliwego, św. Kingi, Kolomana i bł. Salomei. Uważany za cudotwórcę, prowadził surowy tryb życia. Zmarł w opinii świętości, został pochowany na krużgankach krakowskiego klasztoru.

           Rozpoczęto spisywanie relacje o cudach Jacka Odrowąża, a jego kult szerzył się szybko w Polsce i całej Europie, a następnie w obu Amerykach i Azji. Dość wcześnie powstały pierwsze jego żywoty między innymi lektora Stanisława De vita et miraculis sancti Jacchonis (około połowy XIV wieku) i Stanisława Lubomlczyka De vita, miraculis et actis canonisationis sancti Hyacinthi.

           Do czasów współczesnych przy kościele Dominikanów działa bractwo pod wezwaniem Świętego. W ikonografii występuje w białym habicie z atrybutami (monstrancja, figurka NMP, księga i lilia). W Krakowie jego przedstawienia znajdują się głównie w klasztorze i kościele Dominikanów (między innymi w kaplicy świętego 4 obrazy T. Dolabelli z 1619 – 1625; malowidła przypisywane K. Dankwartowi, ukazujące apoteozę Św. Jacka według wizji bł. Bronisławy, i płaskorzeźba ołtarza B. Fontany). W kaplicy Św. Zofii na Wawelu znajduje się polichromia W. Przerwy-Tetmajera, ukazująca Jacka Odrowąża z królem Stefanem Batorym.

           Jego imieniem nazwano ulicę na Zakrzówku, z którym związana jest legenda o młodzieńcu utopionym w Wiśle i wskrzeszonym przez świętego. Jest jednym z patronów archidiecezji krakowskiej i opolskiej. Jego relikwie spoczywają w kościele św. Trójcy w Krakowie.

pisma

1594 - De vita, miraculis et actis canonisationis sancti Hyacinthi Stanisław Lubomleczyk

1994 - wydanie krytyczne Życie i cuda świętego Jacka

kalendarium

1217 - został wysłany przez biskupa Iwona Odrowąża na studia teologiczne i prawnicze do Paryża i Bolonii

1220 - przybył z Iwonem do Rzymu, gdzie spotkał św. Dominika

1221 – wspólnie z błogosławionym Czesławem przyjął w klasztorze rzymskim św. Sabiny habit zakonny

1222 – został wysłany wraz z błogosławionym Czesławem do Polski z zadaniem założenia nowych placówek zakonu

1222 – wraz z towarzyszami wrócił do Krakowa i osiadł na Wawelu

1223 - dominikanie objęli przydzielony im przez biskupa Iwona kościół św. Trójcy wraz z nowo wybudowanym klasztorem

1223 – 1225 – został pierwszym przełożonym dominikanów

1225 - 1242 - odbył kilka wypraw misyjnych, między innymi na Ruś i Prusy

1228 - uczestniczył w kapitule generalnej w Paryżu, na której erygowano polską prowincję dominikanów

1268 – rozpoczęto spisywano relacje o cudach J.O., a jego kult szerzył się szybko w Polsce i całej Europie, a następnie w obu Amerykach i Azji

1527 – został beatyfikowany
1594 - kanonizowany przez papieża Klemensa VIII, szczątki zaś zostały przeniesione do kaplicy w kościele Dominikanów

1766 – przy kościele Dominikanów powstało bractwo pod wezwaniem Świętego

1926 – otrzymał swoją ulicę w VIII dzielnicy Dębniki (Zakrzówek), między ulicą Pychowicką i ulicą Ceglarską

biogram

Wysłany przez biskupa krakowskiego do Rzymu spotkał św. Dominika i zapoznał się z propagowanym przez niego ruchem. Jest jednym z patronów archidiecezji krakowskiej i opolskiej.
Jego relikwie spoczywają w kościele św. Trójcy w Krakowie.

kalendarium

1221 – wspólnie z błogosławionym Czesławem przyjął w klasztorze rzymskim św. Sabiny habit zakonny

1222 – został wysłany wraz z błogosławionym Czesławem do Polski z zadaniem założenia nowych placówek zakonu

1427 – został beatyfikowany
1594 - kanonizowany przez papieża Klemensa VIII