Dzisiejsza data:

 Prezbiterium

           Prezbiterium oświetlane jest przez dwa niewielkie okna z witrażowymi przedstawieniami Matki Bożej. Ustawiony w prezbiterium tam późnobarokowy ołtarz główny został wykonany w latach 1754 - 1762, prawdopodobnie według projektów Franciszka Placidiego. Ołtarz wykonano z czarnego i różowego marmuru dębnickiego, ozdobiony jest dużą ilością złoconych, rokokowych ornamentów. Pole centralne ołtarza flankują kolumny o złoconych kapitelach, a przy kolumnach ustawiono cztery posągi Ojców Kościoła - świętych Bazylego, Grzegorza z Nazjansu, Jana Damasceńskiego i Jana Złotoustego. Pole główne ołtarza wypełnia namalowane na desce przedstawienie patrona świątyni na złotym tle, ujęte w okazałą, złotą ramę. Obraz pochodzi z XVI wieku i prawdopodobnie został przeniesiony z wcześniejszego ołtarza. W zwieńczeniu ołtarza znajduje się obraz ze sceną Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny, który pochodzi z 2. połowy XVIII wieku. Nad mensą ołtarzową umieszczony jest niewielki kartusz z napisem, który informuje, że ołtarz został ufundowany przez prepozyta Franciszka A. Wilkoszewskiego, profesora Uniwersytetu Krakowskiego. Ustawione na mensie tabernakulum, zdobione promienistą glorią i figurkami aniołków powstało w 1. połowie XIX wieku.

           Przy bocznych ścianach prezbiterium ustawione są dwa ołtarze boczne, obydwa pochodzą z XVII wieku. Są to nieduże retabula flankowane pojedynczymi kolumnami, drewniane i ozdobione złoceniami. Ołtarz przy ścianie północnej poświęcony jest św. Janowi Nepomucenowi, a po przeciwnej stronie – św. Józefowi. W obu ołtarzach umieszczone są malowane przedstawienia świętych.

           W prezbiterium poza ołtarzami warto zwrócić uwagę na umieszczony przy południowej ścianie nagrobek Klemensa Krupki z początku XVII wieku - na nagrobku przedstawiona została leżąca postać zmarłego, śpiącego z głową wspartą na ręce. Przy ścianie północnej ustawiono brązową chrzcielnicę z 1536 z figurką Jana Chrzciciela na pokrywie. Stojące w prezbiterium rokokowe stalle pochodzą z XVIII wieku, zobaczyć na nich można kartusze herbowe Uniwersytetu Jagiellońskiego oraz malowane w płycinach nad siedziskami sceny z życia świętej Rodziny, które prawdopodobnie na początku XX wieku wykonał Piotr Niziński.